८९
उंच सिंहासन मृदु मृदासन । सुखें सिंहासन रे देवराया ॥१॥
हाटक मंडप मोहट्या रत्नदीप । किरणें फाकती अमूप वर्णवेना ॥२॥
कोंदण जडित नवरत्नखचित । प्रभा सुंदर फांकत भूमंडळीं ॥३॥
मुक्ताचे चांदवे तेजें हेलावे धांवे । घोंस लोंबती बरवे ते शुभ्रवर्ण ॥४॥
ऐसा उत्तम ठाव वरी देवाधिदेव । कोण गणील वैभव तुळणा नाहीं ॥५॥
दास तेथें आला नमस्कार केला । जळें सारिलें स्नानाला देवराया ॥६॥
९०
नाना सुगंधें तेलें आसन घातलें । मग आरंभिलें मर्दन स्वयें ॥१॥
केशर कस्तुरी उटण्या भीतरीं । मळी आंगावरी ते आढळेना ॥२॥
नेमस्त उदक घातलें नेमक । वस्त्रें ते अनेक आणविलीं ॥३॥
अंग पुसिलें बरें मग दिव्यांबर । सुगंध केशर नाना गंध ॥४॥
केशराचा रंग अक्षता सुरंग । पुष्पमाळा त्या मग बहुविधा ॥५॥
नाना पुष्पमाळा सुगंध मुक्तमाळा । अलंकारीं त्या किळा फांकताती ॥६॥
नाना अलंकार उत्तम सुंदर । दास नमस्कार घालीतसे ॥७॥
९१
धूपाचा तो वास दशांग सुवास । दीप सावकाश ते आणविले ॥१॥
दीपें ओवाळिलें नैवेद्य ही जाले । भोजनासी बैसले ते देवराय ॥२॥
शाका कोशिंबिरी ओदन सुवास क्षीरी । पंचभक्ष्य वरी तूप साय ॥३॥
नाना प्रकारींच्या सिकर्णी आणिल्या । शर्करा वाढिल्या त्या सावकाशें ॥४॥
सुगंध कथिका दहीं दूध ताका । नैवेद्य नेमका तो सांग जाला ॥५॥
देव आंचवले बैसले सुढाळें । पुढें विविध फळें ठेवियेलीं ॥६॥
विडे सांगोपांग आणिली दक्षिणा । मंत्रपुष्प सुमना समर्पिलीं ॥७॥
सांगोपांग पूजा केला नमस्कार । दास म्हणे हे थोर भक्ति आहे ॥८॥
९२
आतां लावा रे पंचारती । राम लक्ष्मण सीता मारुती ॥ध्रु०॥
समदृष्टीनें राम पहा । नीट सन्मुख उभे रहा । राम होउनी राम तुम्हीं पहा ॥१॥
ध्यान आव्हान आसन जाण । पाद्य अर्घ्य आचमन । कांहीं नेणें मी रामावीण ॥२॥
स्नान परिधान उपविति गंध । केशर कस्तुरी सुमन सुगंध । कांहीं नेणें मी मतिमंद ॥३॥
धूपदीप नैवेद्य जाण । वीडा दक्षण नीरांजन । कांहीं नेणे मी रामावीण ॥४॥
मंत्रपुष्पादि प्रदक्षण । पंचभूतादि पांचहि प्राण । करा रामासी समर्पण । कांहीं० ॥५॥
राम लक्ष्मण सीताबाई । राम कल्याण नित्य गाई । राम व्यापक सर्वां ठायीं । कांहीं० ॥६॥
रामीरामदास म्हणे रामाविण मी कांहीं नेणें । राम माझा जीव प्राण । कांहीं० ॥७॥