-
पु.
- ऊन , ज्वर , उष्णता , श्रम इ० कांनीं अंगाच्या त्वचेच्या छिद्रांतून गळणारें पाणी ; घर्म ; स्वेद ; स्वेदोदक .
- ओलें लांकूड जळत असतांना त्यांतून बाहेर येणारा द्रव.
- विस्तवावर पाणी असलेलें भाडें ठेवून त्यावर झांकण ठेविलें असतां झांकणाच्या आंतील बाजूस जमणारे ( वाफेच्या पाण्याचे ) थेंब .
- कठोर हृदयाला , पाषाणहृदयाला फुटलेला पाझर ; दया ; द्रव . [ सं . घर्म ; प्रा . घम्म ; तुल० गु . घाम ; बं . घाम ; फ्रें . जि . खम = सूर्य , ऊन ] ( वाप्र . )
-
०सुटणें बावरणें ; भीतीनें अंगास दरदरुन घाम येणें . राघोबादादांना हें भाषण ऐकतांच घाम सुटला . - इंप ६७ . सामाशब्द -
-
०गंडा पु. ( ना . ) उष्णतेमुळें उत्पन्न होणारी पुळी . [ सं . घर्म ; म . घाम + सं . गंड = फोड , पुळी ]
-
घामघूम , घामाघूम स्त्री.
- धापा टाकण्याची , गुदमरण्याची , श्रमानें शीण आल्याची ,
उकडण्याची स्थिति ;
- अंगांतून घामाच्या धारा निघून जीव कासावीस झालेली
अवस्था .
Site Search
Input language: