उपपद

A dictionary, Marathi and English

   See उपशब्द; उपपदसमास m A formation by reduplication or adoption of an auxiliary word.

Aryabhushan School Dictionary

   An article.

महाराष्ट्र शब्दकोश

  न. 
   गौणपद ( सामासिक शब्दांतील ). उपपद समास व उपशब्द पहा .
   कोणत्याहि विद्येमध्यें किंवा कलेमध्यें प्रावीण्यदर्शक संज्ञा . बी . ए . एम . ए . काव्यातीर्थ , पुराणरत्न इ०
   पदवी ; बिरुद ; बहुमानदर्शक किंवा पराक्रम , विशेष कृत्यदर्शक उपनाम , टोपण नांव . विक्रमादित्य ; आहवमल्ल ; इ० विलियम जो विजयी या उपपदानें प्रसिद्ध आहे ... - नि ५५२ .
   इंग्रजींत नामापाठीमागें लागणारें पद . उ० ए , अँन , दि . ( इं . ) आर्टिकल .
०तत्पुरुष  पु. 
   जेव्हां तत्पुरुषसमासांतील दुसरें पद धातुसाधित असतें तेव्हां त्यास उपपदतत्पुरुष म्हणतात . उ० कुंभकार , ग्रंथकार , गृहस्थ इ
००धारी वि.  पदवीधर ; ग्रॅज्युएट . सदरहू कालेजांत चालू असणारा शिक्षणक्रम किंवा त्यांतून तयार झालेल उपपदधारी लोक यांपैकी कोणीहि अद्याप आपल्या गुणांनीं विशेष लोकमान्य झालेले आमच्या ऐकिवांत नाहीं . - टि २ . २३३ .
०समास  पु. शब्दाची द्विरावृत्ति करुन किंवा कांहीं एक साहाय्यक शब्द घेऊन जो समास बनवितात तो . उ० दगडधोंडे ; भाकरी तुकडा ; पुस्तकबिस्तक ; उपशब्द पहा .

A Sanskrit English Dictionary

उप-पद  n.  n. a word standing near or accompanying another to which it is subordinate (either a subordinate word in a compound [but not in a बहु-व्रीहि compound] generally forming the first member, or a discriminative appellation at the end of proper names, as वर्मन्, शर्मन् &c.; or a preposition, particle &c. prefixed to a verb or noun; or a secondary word of any kind which is governed by or limits the general idea contained in the principal word), [Pāṇ.]; [VPrāt.]; [Sarvad.]

ROOTS:

उप पद

वृक्षाः कल्पो-पपदाः   (, ‘those trees which have the word कल्प as accompanying word’ = कल्प-वृक्षाः, [Śiś. iii 59]; cf. [Ragh. xvi, 40])

ROOTS:

वृक्षाः कल्पो पपदाः

   a bit, little, [L.]

Shabda-Sagara

उपपद  n.  ( -दं)
   1. Small, diminutive.
   2. The subsidiary term in a com- pound word.
   3. The first member of a compound word.
   4. An aptote a word sometimes used as an adverb and sometimes as an inflected noun.
   5. A secondary noun in a sentence in conjunction or apposition.
    E. उप before पद a foot, or an inflected word.

ROOTS:

उप पद