हातांत नाहीं अडका भिंतीला जाऊन धडका

घरांत नाहीं खाया आणि कुत्र्याचे नांव ठेवा राया   ह्याचें मला लहणें नाहीं   दुबळ्याला देववत नाहीं, फाटक्याला शिववत नाहीं   बडी हातांत घेवप   उलटी अंबारी हातांत येणें   हरा नाहीं आणि शिवा नाहीं   पोटावर बांधल्यानें भूक जात नाहीं   पाऊस नाहीं, पाणी नाहीं, दुर्दशेला पारावर नाहीं   लंगडी ती लंगडी पण गांवदरीला चरत नाहीं   दांडयानें पाणी तोडलें म्हणून निराळें होत नाहीं   स्वतः ज्ञान नाहीं व सांगितलेलें ऐकायचें नाहीं   दान केल्यानें कोणताहि अनुष्य गरीब होऊं शकत नाहीं अगर चोरीनें श्रीमंत होऊं शकत नाहीं   स्वतः मेल्यावांचून स्वर्ग दिसत नाहीं   राजाच्या खजिन्याचें पाणी कधींच आटत नाहीं   हरामाचा माल जिरत नाहीं   अनुभवासारखा शिक्षक नाहीं   साळ फेंकल्याबरोबर भाताचें पीक डोलूं शकत नाहीं   अंड कितीहि ताणलें तरी कपाळाला लागणार नाहीं   माणसाला मानीत नाहीं   भिकेची हंडी सिगेस चढत नाहीं   बहुत देखिले टिळेटाळे, पण चिखलास नाहीं पाहिले डोळे   देण्याला (द्यावया) नाहीं थार, आड आला शनिवार   सुगंधी केतकीला फळें नाहीं, ती अंगीं कांटे बाही   रोम एका दिवसांत बांधलें गेलें नाहीं   हत्ती पोसवतो पण माहेरवाशीण नाहीं पोसवत   कोणाचे पागोटें कोणाच्या डोक्‍यावर नाहीं   ताकाला जाऊन भांडें लपविणें   हातीं (हातांत) नाहीं रुका, त्येच्या तोंडावर थुंका   काम काडीचे नाहीं, फुरसत घडीची नाहीं   इकडे बोलणें नाहीं, तिकडे चालणें नाहीं   मायेवांचून रड नाहीं, जाळावांचून कढ नाहीं   चांगले थटेचें भाषण, वाईट नाहीं कठिण   कोणी कोणाचें नशीब घेत नाहीं   अडका गेला पैका गेला मग जन्म कशाला   ओठाला नाहीं पुरेसें, पोटाचें आंतडें वासे   कामक्रोधु नाहीं मानसी, तो महानुभाव संन्यासी   बायकांच्या तोंडांत कोणतीहि गोष्ट राहात नाहीं   स्वभावाला औषध नाहीं   धाकासारखी चीज नाहीं   राव करीत नाहीं तें गांव करतो   शेणपुंजीला झोंप नाहीं   स्वातंत्र्याची तळमळ आणि ओढयाची खळखळ, कधींहि थांबत नाहीं   श्रीमंत लोक परावलंबी, सामर्थ्य नाहीं अंगीं   फूल नाहीं फुलाची पाकळी देणें   मनाची नाहीं, पण जनाची तरी ठेवावी   कनवटीं नाहीं पैसा आणि लोकांना म्‍हणतो या बसा   झाली गोष्‍ट परत येत नाहीं   जिभेला हाड नाहीं तरी दांत पाडते   मूर्त जाईल पण कीर्ति जात नाहीं   उपकाराची भागूबाई, बोट ठेवायला जागा नाहीं