शाळू मित्र

मित्र   शाळू   शाळू मित्र   शाळू सोबती   मित्र ऐसा कीजीऐ ढालसरीखा होय, सुखमां पीछा पडा रडे, दुःखमां आगळ होय   आयत्या वेळेस मित्र, तो मित्र   मित्र पैकेकरी, तो निधानापरी   खरा मित्र बाळगती असे थोडे   आर्जवून न भुलवी, तो मित्र खरा भावी   मारवाडी मित्र नाहीं, पायखाना पवित्र नाहीं   आळसाला वकील नाहीं पण मित्र हवे तितके   जुना मित्र आला घरीं, थाटाची श्रीखंडपुरी   गोड बोलणारे लोक नेहमीच मित्र असूं शकत नाहीत   हात ओला तर मित्र भला   इष्ट मित्र खरे, असतां दूर बरे   वाणी मित्र नव्हे, मांजर जितरब नव्हे   उघड शत्रु सावध करी, पण गोडबोल्या मित्र घात करी   कोठें जातोस अडक्‍या? तर मित्र तोडायला!   सर्व जनाला मित्र करी, त्याची मित्रता नसे खरी   कोठें जातोस अडक्‍या? तर मित्र तोडायला !   द्रव्य देऊन मित्र जोडे, समयीं उपयोगे न पडे   कृत्रिम मित्र   सोळा वर्षे पुत्र, मग मित्र   संकटीं उपयोगी पडतो, तोचि मित्र खरा असतो   तन गेलें, पण गेलें, आतां काय उरली बाकी! तरुणपणाचा मित्र विचारी, खुशाल आहेस का काकी !