|
|
|
a High, tall, lofty.
n The apogee of the Sun or a planet.
|
|
|
|
|
|
न.
केंद्रस्थ सूर्यापासून अति दूर असणारा ग्रहकक्षेंतील बिंदु ; सूर्योच्च .
ज्या राशीमध्यें विशिष्ट ग्रह बलवान असतो ती रास ; जसें - सूर्य मेष राशींत , चंद्र वृषभ राशींत , बुध कन्या राशींत , शुक्र तूळ राशींत असल्यास त्यास उच्च मानतात . - वि . उंच ; भव्य ; श्रेष्ठ ; उच्च प्रदेशावरील ; उच्च जातीय ; उच्चासनस्थित इ० उच्चा तेआं खर्जुरी पोफळी । - दाव १३५ . [ सं . ]
०नीच - पु . एक मोठा व एक लहान अशी भावना ; द्विधा , द्वैतभाव .
भाव - पु . एक मोठा व एक लहान अशी भावना ; द्विधा , द्वैतभाव .
०पदस्थ वि. मोठ्या अधिकार्याच्या , सन्मानाच्या जागीं असलेला .
०शिक्षण न. विश्वविद्यालयीन ( युनिव्हर्सिटीचें ) शिक्षण ; कॉलेजांतील शिक्षण .
०स्वर ( विरु . ) चढा आवाज ; मोठा , स्पष्ट आवाज ; तीव्र स्वर ; वरचा सूर ; तार सप्तकांतील आवाज .
|
|
|
|
|
|
ucca d S High, tall, lofty, lit. fig.
ucca n S The apogee of the sun or a planet. 2 That sign of the zodiac in which a planet obtains its most powerful influence; viz. Aries for the sun, Taurus for the moon, Capricornus for Mercury &c.
|
|
|
|
|
|
वि. उंच , उच्च कोटीचा , वरच्या स्वरावरील ;
वि. उत्तुंग , उन्नत , भव्य ;
वि. ज्येष्ठा , वरिष्ठ , श्रेष्ठ ,
|
|
|
|
|
|
उच्च [ucca] a.
High (in all senses); tall; क्षितिधारणोच्चं [Ku.7.63;] elevated, superior, exalted (family &c.)
Loud, high-sounding; उच्चाः पक्षिगणाः [Śi.4.18.]
Intense, violent, strong.
(In astr.) Ascendant; see उच्चसंश्रय below.
च्चः The apex of the orbit of a planet.
Height, high place; ज्वरश्च मरणं जन्तोरुच्चाच्च पतनं यथा [Mb.12.28.25.] -Comp.
-अवच a. a. High and low, great and small; see उच्चावच.
-गिर a. a. Having a loud voice; स्वगुणोच्चगिरो मुनिव्रताः [Śi.16.29.]
तरुः the cocoanut tree.
a lofty tree in general.
-तालः (heightened) music, dancing &c. at a tavern.
-देवः N. N. of Viṣṇu or kṛiṣṇa.
-देवता time personified, chronos.
-ध्वजः N. N. of Śākyamuni.
high and low.
various, multiform.
(चम्) the upper or lower stations of planets.
change of accent.-भाषणम् speaking aloud, vociferous.
-भाषिन् a. a. shouting, bawling.
-ललाटा, -टिका a woman with a high or projecting forehead.
-संश्रय a. a. occupying a high station (said of a planet); ग्रहैस्ततः पञ्चभिरुच्चसंश्रयैः [R.3.13;] see Malli. thereon.
|
|
|
|
|
|
उच्च mfn. mfn. (said to be fr. चfr. √ अञ्च् with 1.उद्), high, lofty, elevated
tall, [MBh.]; [Kum.]; [Śiś.]; [Kathās.] &c.
deep, [Caurap.]
high-sounding, loud, [Bhartṛ.]; [VarBṛS.]
pronounced with the उदात्त accent, [RPrāt.]; [VPrāt.] &c.
intense, violent, [R.]
उच्च m. m. height, [MBh.]
the apex of the orbit of a planet, कालs, [R. &c.]
उच्च-तर compar. , superl. उच्च-तम;
उच्च [cf. Hib. uchdan, ‘a hillock’; Cambro-Brit. uched, ‘cleve.’]
|
|
|