सदगुरुचरणसेवेनें मायेचा निरास होईल
एवं निजात्मप्राष्तीविण । नव्हे निजमायानिर्दळण । ते आत्मप्राप्तीलागीं जाण । सदगुरुचरण सेवावे ॥१९॥
सभ्दावें करितां गुरुभजन । गुरुभक्ताचे निजचरण । माया स्वयें वंदी आपण । माया निर्दळण गुरुदास्यें ॥५२०॥
एवं सदगुरुकृपेपुढें । माया मशक बापुडे । त्याच्या वचनार्थे सुरवाडें । मायाही रोकडें ब्रह्म होये ॥२१॥
जेवी उगवलिया सुभानु । अंधार होय प्रकाशघनु । तेवीं बोधा आलियां गुरुवचनु । माया परिपूर्ण ब्रह्म होय ॥२२॥
एवं आत्मयाचें निरुपण । उत्पत्तिस्थितिजनिधन । तुज म्या सांगितलें संपूर्ण । सत्य जाण स्वयंभू ॥२३॥
तंव श्रोते ह्नणती नवलावो । मायेचा अनिर्वाच्य भावो । तिचा साधूनी अभावो । ग्रंथान्वयो निर्वाळिला ॥२४॥
नसंडिता पदपदार्थां । मायानिरुपणाच्या अर्था । साधूनिया निश्चितार्था । यथार्थ ग्रंथा चालविलें ॥२५॥
तुझेनि मुखें श्रीजनार्दन । वक्ता जहाला संपूर्ण । हे आह्मासि पावली खुण । रसाळ निरुपण स्वानंदयुक्त ॥२६॥
बाप निरुपण सखोल । पेलत स्वानंदाचे पेल । येताति सुखाचे डोल । येकेक बोल ऐकतां ॥२७॥
येणें चतुः श्लोकींचेनि अर्थे । जें सुख जालें आमुतें । तें सुख सांगावया येथें । वाचाळपणातें वाचा विसरे ॥२८॥
चतुः श्लोकीचें गोष्टीसाठीं । वाचे पडिली वळवटी । स्वानंद नसमाये पोटीं । परमानंदें सृष्टी परिपूर्ण जाली ॥२९॥
हे ऐकोनि संतवचन । हर्षला एका जनार्दन । जेवों ऐकतां घनगर्जंन । स्वानंदपूर्ण मयूरासि उपजे ॥५३०॥
तेणें स्वानंदें पूर्ण । अभिवंदिले श्रोतेसज्जन । नमस्कारुनियां संतचरण । माझें विनवण अवधारा ॥३१॥
माझें हेंचि मनोगत । संतुष्ट व्हावे साधुसंत । यालागीं श्रीभागवत । आरंभिला ग्रंथ भावायेंसी ॥३२॥
ऐकोनियां वचनासी । साच देखोनि सद्भावासी । अतिसंतोष सज्जनांसी । रिझोनि ग्रंथार्थेसी बोलते जाले ॥३३॥