यः प्राप्य मानुषं लोकं मुक्तिद्वारमपावृतम् ।
गृहेषु खगवत्सक्तस्तमारूढच्युतं विदूः ॥ ७४ ॥
इति श्रीमद्‍भागवते महापुराणे पारमहंस्यां एकादशस्कन्धे सप्तमोऽध्यायः ॥७॥
येवोनियां कर्मभूमीसी । जो पावला उत्तम देहासी ।
त्याहीमाजीं उत्तमता कैशी । अग्रवर्णासी पैं जन्म ॥३५॥
आलिया मनुष्यदेहासी । मुक्तीचा दारवंटा मुक्त त्यासी ।
लव निमिष सर्व दिशीं । यावज्जन्मेंसीं मोकळा ॥३६॥
इतरां वर्णांची हे गती । मा ब्राह्मण तरी पुण्यमूर्ती ।
ते सदा मुक्तचि असती । वृथा आसक्तीं गुंतले ॥३७॥
विद्वांस आणि वैराग्य । तें ब्रह्मादिकां न लभे भाग्य ।
वृथा आसक्तीं केले अभाग्य । शिश्नोदरा सांग वेंचले ॥३८॥
मनुष्यदेहीं गृहासक्तू । तो बोलिजे आरूढच्युतु ।
कपोत्याचे परी दुःखितु । सिद्ध स्वार्थु नासिला ॥३९॥
विषयीं सर्वथा नाहीं तृप्ति । ऐसें श्रुतिपुराणें बोलती ।
करितां विषयाची आसक्ती । थित्या मुकती नरदेहा ॥६४०॥
नवल नरदेहाची ख्याती । रामनामाच्या आवृत्तीं ।
चारी मुक्ती दासी होती । तो देहो वेंचिती विषयासी ॥४१॥
विषयसुखाचिये आसक्ती । कोणा नाहीं झाली तृप्ती ।
मृगजळाचिये प्राप्ती । केवीं निवती तृषार्त ॥४२॥
यालागीं जाणतेनि मनुष्यें । नरदेहींचेनि आयुष्यें ।
विषयांचेनि सायासें । व्यर्थ कां पिसे कष्टती ॥४३॥
नरदेहाऐसें निधान । अनायासें लाधलें जाण ।
सांडीं सांडीं अभिमान । तेणें समाधान पावसी ॥४४॥
पुढती नरदेहाची प्राप्ती । होईल येथ नाहीं युक्ति ।
यालागीं सांडूनि विषयासक्ती । भावें श्रीपति भजावा ॥४५॥
कलियुगीं सुगम साधन । न लगे योग याग त्याग दान ।
करितां निर्लज्ज हरिकीर्तन । चारी मुक्ति चरण वंदिती ॥४६॥
इटेसाठीं परीस पालटे । येतां कां मानिती वोखटें ।
तैसा कीर्तनाचेनि नेटेंपाटें । देवो भेटे प्रत्यक्ष ॥४७॥
एका जनार्दनु म्हणे । नश्वर देहाचेनि साधनें ।
जनीं जनार्दनु होणें । हे मुद्रा तेणें लाविली ॥४८॥
एका जनार्दना शरण । तंव जनार्दनु जाला एक एकपण ।
जैसें सुवर्ण आणि कंकण । दों नांवीं जाण एक तें ॥४९॥
तोचि एका एकादशीं । श्रीकृष्ण सांगे उद्धवासी ।
अवधूत सांगे यदूसी । गुरूपदेशीं उपदेशु ॥६५०॥
इति श्रीमद्‍भागवते महापुराणे एकादशस्कंधे श्रीकृष्णोद्धवसंवादे यद्ववधूतेतिहासे
एकाकारटीकायां सप्तमोऽध्यायः ॥७॥ श्रीकृष्णार्पणमस्तू ॥ मूळश्लोक ॥७४॥ ओव्या ॥६५०॥