श्रीगणेशाय नमः ॥
धन्य धन्य तुम्ही संतसज्जन ॥ राममहिमार्णवीचें मीन ॥ त्यांतील अनुभवमुक्तें पूर्ण ॥ दृश्यमान सर्व तुम्ही ॥१॥
राजभांडारींचीं रत्नें बहुत ॥ तीं भांडारीयासी ठाउकी समस्त ॥ कीं मित्रप्रभेचा अंत अद्भुत ॥ अरुण एक जाणे पै ॥२॥
कीं पृथ्वीचें किती वजन ॥ हें भोगींद्र जाणे संपूर्ण ॥ कीं आकाशाचें थोरपण ॥ एक प्रभंजन जाणतसे ॥३॥
कवीची पद्यरचना किती ॥ हें एक जाणे सरस्वती ॥ चंद्रामृत वानिजे बहुतीं ॥ परी महिमा जाणती चकोर ॥४॥
कीं प्रेमळ कळा गोड बहुत ॥ हें एक जाणती भोळे भक्त ॥ कीं श्रीरामकथेचा प्रांत ॥ वाल्मीक मुनि जाणतसे ॥५॥
रामनामाचा महिमा अद्भुत ॥ एक जाणे कैलासनाथ ॥ कीं चरणरजाचा प्रताप बहुत ॥ विरिंचितनया जाणे पैं ॥६॥
म्हणोन कथा हे गोड बहुत ॥ एथींचा सुरस सेविती संत ॥ असो सप्तध्यायीं गत कथार्थ ॥ राम मिथिलेसमीप राहिला ॥७॥
देशोदेशींचे जे कां नृप ॥ त्यांसी मूळ धाडी मिथिलाधिप ॥ पृतनेसहित अमूप ॥ राजे लवलाहीं पातले ॥८॥
मूळ धाडिलें दशरथा ॥ परी तो न येचि सर्वथा ॥ कौशिक घेऊन गेला रघुनाथा ॥ वियोगव्यथा थोर त्यासी ॥९॥
माझे कुमर दोघेजण ॥ कौशिक गेला असे घेऊन ॥ माझिया श्रीरामाचें वदन ॥ कैं मी देखेन पूढती ॥१०॥
या वियोगानळेंकरून ॥ श्रावणावरी आहाळे रात्रंदिन ॥ मिथिलेसी न यावया पूर्ण ॥ हेंचि कारण जाणिजे ॥११॥
इकडे ऋषीसहित कौशिक ॥ आला ऐकोन राव जनक ॥ नगराबाहेर तात्काळिक ॥ सामोरा आला समारंभें ॥१२॥
मूर्तिमंत सूर्यनारायण ॥ ऐसा एक एक दिव्य ब्राह्मण ॥ देखतां जनकें लोटांगण ॥ समस्तांसी घातलें ॥१३॥
जनक म्हणे भाग्य अद्भुत ॥ जैं घरा आला साधुसंत ॥ आजि मी जाहलों पुनीत ॥ पूर्वपुण्य फळासी आलें ॥१४॥
नृप सादर पाहे विलोकून ॥ म्हणे श्यामसुंदर दोघेजण ॥ कौशिका हे कोणाचे कोण ॥ सुकुमार सगुण आणिले ॥१५॥
कीं शशी आणि चंडकिरण ॥ कीं वाचस्पति आणि सहस्रनयन ॥ कीं रमापति उमापति दोघेजण ॥ सुवेष धरोनि पातले ॥१६॥
वाटे यांचिया स्वरूपावरून ॥ कोट्यानकोटी मीनकेतन ॥ टाकावे कुरवंडी करून ॥ पाहतां मन उन्मन होय ॥१७॥
जनकासी म्हणे विश्र्वामित्र हे राया दशरथाचे पुत्र ॥ यांचें वर्णावया चरित्र ॥ सहस्रवक्रा शक्ति नोहे ॥१८॥
येणें मार्गीं ताटिका वधून ॥ सिद्धीस पावविला माझा यज्ञ ॥ वीस कोटी पिशिताशन ॥ सुबाहुसहित मारिले ॥१९॥
मार्गी चरणरजेकरूनी ॥ उद्धरिली सरसिजोद्भवनंदिनी ॥ हरकोदंड पहावें नयनीं ॥ म्हणोनि येथें पातले ॥२०॥
साक्षात् शेषनारायण ॥ राया तुवां न करितां प्रयत्न ॥ घरा आले मूळेंविण ॥ सभाग्य पूर्ण तूं एक ॥२१॥
अपचितां जैसा निधि भेटला ॥ चिंतामणि येऊन पुढें पडला ॥ कीं कल्पद्रुम स्वयें आला ॥ गृह शोधित दुर्बळाचें ॥२२॥
कीं निद्रिस्थाचे मुखांत ॥ अकज्ञमरत पडलें अमृत ॥ कीं क्षुधितापुढें धांवत ॥ क्षीरसिंधु पातला ॥२३॥
कीं शास्त्राभ्यासावांचून ॥ भाग्यें जाहलें अपरोक्षज्ञान ॥ कीं मृत्तिका खणितां निधान ॥ अकस्मात लागलें ॥२४॥
जैं भाग्योदयें होय नृपति ॥ तरी घरींच्या दासी सिद्धी होती ॥ कल्पिलें फळ तात्काळ देती ॥ आंगणींचे वृक्ष जे कां ॥२५॥
हातीं कांचमणि धरितां ॥ तो चिंतामणि होय तत्त्वतां ॥ तृणगृहें क्षण न लागतां ॥ सुवर्णमंदिरें पैं होती ॥२६॥
खडाणा गाई दुभती ॥ वैरी तोचि मित्र होती ॥ विशेष प्रकाशे निजममि ॥ राजे पूजिती येऊनि घरा ॥२७॥
समयोचित होय स्फूर्ति ॥ दिगंतरा जाय किर्ति ॥ पदोपदीं निश्र्चितीं ॥ यश जोडे तयांतें ॥२८॥
असो जनकासी म्हणे विश्र्वामित्र ॥ तुझा आजि उदय पावला भाग्यमित्र ॥ घरासी आला स्मरारिमित्र ॥ सकल अमित्रां त्रासक जो ॥२९॥
जनकें करून बहुत आदर ॥ विश्र्वामित्र श्रीराम सौमित्र ॥ निजसभेसी आणोनि सत्वर ॥ मान देऊनि बैसविले ॥३०॥
देशोदेशींचे नृपति ॥ राम पाहोनि आश्र्चर्य करिती ॥ सीता द्यावी हो याप्रति ॥ नोवरा रघुपति साजिरा ॥३१॥
एक म्हणती स्वयंवरीं केला पण ॥ भार्गवचापासी चढवावा गुण ॥ हें कार्य परम कठीण ॥ रामास केंवि आकळे ॥३२॥
मनांत म्हणे जनक नृपवर ॥ जरी जांवयी होईल रघुवीर ॥ तरी माझ्या भाग्यास नाहीं पार ॥ परी पण दुर्धर पुढें असे ॥३३॥
तंव तया मंडपांगणीं ॥ परम चतुर चपळ करिणी ॥ वरी दिव्य चंवरडोल जडितरत्नीं ॥ झळकतसे अत्यंत ॥३४॥
त्यामाजी बैसली जनकबाळा ॥ हातीं घेऊनियां दिव्यमाळा ॥ विलोकित सकळ भूपाळां ॥ ऋृषिवृंदांसहित पैं ॥३५॥
जवळी सखिया सकळ असती ॥ श्र्वेत चामरें वरी ढाळिती ॥ एक क्षणांक्षणां श़ृंगार सांवरिती ॥ विडे देती एक तेथें ॥३६॥
जे त्रिभुवनपतीची मुख्य राणी ॥ आदिमाया प्रणवरूपिणी ॥ जे इच्छामात्रेंकरूनि ॥ ब्रह्मांड हें घडी मोडी ॥३७॥
ब्रह्मादिक बाळें आज्ञेंत ॥ आपले निजगर्भीं पाळित ॥ तिचें स्वरूप लावण्य अद्भुत ॥ कवणालागीं न वर्णवे ॥३८॥
अनंतशक्ति कर जोडोन ॥ जी पुढें ठाकती येऊन ॥ जिनें आदिपुरुषा जागा करून ॥ सगुणत्वासी आणिला ॥३९॥
या ब्रह्मांडमंडपामाझारी ॥ जनकात्मजेऐशी सुंदरी ॥ उपमा द्यावया दुसरी ॥ कोणे अवतारीं नसेचि ॥४०॥
जैसें जांबूनदसुवर्ण तप्त ॥ तैसें सर्वांग दिव्य विराजित ॥ आकर्ण नेत्र विकासित ॥ मुखमृगांक न वर्णवेचि ॥४१॥
मुखीं झळकती दंतपंक्ति ॥ बोलतां जिकडे पडे दीप्ति ॥ पाषाण ते पद्मराग होती ॥ वाटे रत्नें विखुरती बोलतां ॥४२॥
जानकीचे आंगींचा सुवास ॥ भेदोन जाय महदाकाश ॥ जिणें भुलविला आदिपुरुष ॥ आपुल्या स्वरूपविलासें ॥४३॥
पाय ठेवितां धरणीं ॥ पदमुद्रा उमटती जे स्थानीं ॥ तेथें वसंत येऊनि ॥ लोळत भुलोनि सुवासा ॥४४॥
चंद्रसूर्याच्या गाळिल्या ज्योती ॥ तैशीं कर्णपुष्पें अत्यंत झळकती ॥ कर्णीं मुक्तघोस ढाळ देती ॥ कृत्तिकापुंज जैसे कां ॥४५॥
आकर्णपर्यंत विशाळ नयन ॥ माजी विलसे सोगियाचें अंजन ॥ कपाळीं मृगमद रेखिला पूर्ण ॥ वरी बिजवरा झळकतसे ॥४६॥
शीत दाहकत्व सांडोनि ॥ शशांक आणि वासरमणि ॥ सुदा विलसती दोनि ॥ मुक्ताजाळीं गगनीं भगणें जैशीं ॥४७॥
विद्युत्प्राय दिव्यांबर ॥ मुक्तलग चोळी शोभे विचित्र ॥ वरी एकावळी मुक्ताहार ॥ पदकीं अपार तेज फांके ॥४८॥
दशांगुळीं मुद्रिका यंत्राकार ॥ वज्रचुडेमंडित कर ॥ कटिकांचीवरी चालतां धरणीं ॥ जिचिया स्वरूपावरूनी ॥ कोटी अनंग ओंवाळिजे ॥५०॥