३६११.
उभयतांचे समाधान राजाईनें केलें । माझें तों घडलें उत्तम कार्य ॥१॥
मानसी तुम्ही नका करुं दु:ख । विठ्ठलाचें सुख मज जाहलें ॥२॥
एका जनार्दनीं राजाईची वाणी । ऐकतांच मनीं संतोषले ॥३॥
३६१२.
ऐसे कांही दिन लोटलेसे जाण । परिसा कारण देवाचें तें ॥१॥
नाम्यासी चौघे पुत्र पैं जाहले । नाम तें ठेविलें विठ्ठलरायें ॥२॥
एका जनार्दनीं भक्ताचा सोहळा । दावितसे डोळां उघड ऐका ॥३॥
३६१३.
नारा महादा गोंदा विठा चौघे पुत्र जाहले । आनंदे लागले हरिभजनीं ॥१॥
नित्यकाळ वाचे विठ्ठलाचा छंद । आठविती गोविंद वेळोवेळां ॥२॥
एका जनार्दनीं कायावाचामन । वेधलेंसे जाण विठ्ठलचरणीं ॥३॥
३६१४.
नामयाची आपदा संसारी होत । परि न सोडीच हेत पांडुरंगीं ॥१॥
म्हणोनियां प्रिय देवासी पैं जाहला । सांभाळी वेळोवेळां नामयासी ॥२॥
एका जनार्दनीं एकविधा भक्ति । तेथें राबे मुक्ति निशिदिनीं ॥३॥
३६१५.
एकविध वाचे नामयासी छंद । पैं नोहे भेद आन कांहीं ॥१॥
संसारयातना दु:खाचें डोंगर । परि देवाचा विसर नाहीं मनीं ॥२॥
म्हणोनियां देव धांवे मागें मागें । सुख त्याचे संगें देवा होय ॥३॥
एका जनार्दनीं भक्त सुखासाठीं । हिंडे पाठोपाठीं देवराव ॥४॥
३६१६.
नामयाची जनी दासी पैं म्हणती । भावें तो श्रीपती वश केला ॥१॥
दासीचा हा शब्द पूर्वापार आहे । पुराणीं हा पाहे निवाडा तो ॥२॥
एका जनार्दनीं नामयाची दासी । प्रिय ते देवासी जाहली असे ॥३॥
३६१७.
नामा आणि दामा बाप लेक दोन्ही । राजाई गोणाई । सासु सुना ॥१॥
नारा महादा गोंदा विठा चवघे पुत्र । जन्मले पवित्र हरिभक्त ॥२॥
आउबाई लेकी नाउबाई बहिणी । तिहीं चक्रपाणी वेधियेला ॥३॥
लाडी आणि येसी बहिना साकराई । एका जनार्दनीं पाही वंशावळी ॥४॥
३६१८.
नामयाची कांता धुणें धुया गेली । परिसा भागवताची आली कन्या तेथें ॥१॥
उभयतां बैसोनि केलासे एकान्त । आपदा आमुची होत संसारात ॥२॥
तुम्हांसी तों देवें द्रव्य दिलें फ़ार । वस्त्र अलंकार शोभताती ॥३॥
एका जनार्दनीं बोलोनियां गोठी । होत असे कष्टी राजाई ते ॥४॥
३६१९.
येऊनियां मातेपाशीं सांगे वृत्तांत । नामयाची होत आपदा घरीं ॥१॥
आपुला परीस देऊं क्षणभरी । आपदातें दुरी करुं त्याची ॥२॥
एका जनार्दनीं करुनि विचार । परीस तो साचार घेऊनि आली ॥३॥
३६२०.
येऊनियां घरा बोले राजाईस । या परिसें सुवर्णासी करीं आतां ॥१॥
आजाचिये दिन ठेवीं आपुले घरीं । आपदा ती हरी प्रपंचाची ॥२॥
सरलिया काम देईं मजलागीं । म्हणोनियां वेगें गृहां आली ॥३॥
एका जनार्दनीं झाली ऐसी मात । नामयासी श्रुत केली नाहीं ॥४॥
३६२१.
येऊनियां घरा नामदेव पाहे । आजी दिसताहे विपरीत ॥१॥
राजाई तो पुढें येऊनियां बोले । देवें नवल केलें आपुले घरी ॥२॥
जातां चंद्रभागें परीस सांपडला । आपुला तो गेला दैन्यकाळ ॥३॥
एका जनार्दनीं ऐकोनियां मात । क्रोधें पैं संतप्त मनीं नामा ॥४॥
३६२२.
राजाईस तेव्हां म्हणतसे नामा । दैन्यकाळ आम्हां नाहीं नाहीं ॥१॥
आम्ही हरिदास कुबेर भांडारी । संपदा ती थोरी घरीं वसे ॥२॥
कृपावंतें मज नाहीं उपेक्षिलें । आम्ही का वहिले दैन्यवाणें ॥३॥
एका जनार्दनीं बोलोनियां मात । गेला राउळांत तेव्हां नामा ॥४॥
३६२३.
जातांना राउळीं परीस मागे नामा । पाहूं द्या तो आम्हां कैसा आहे ॥१॥
राजाईनें त्वरें आणूनियां दिला । नाम्यानें तो घेतिला सव्य करीं ॥२॥
जाऊनि चंद्रभागे टाकूनियां दिला । नामदेव आला राउळासी ॥३॥
एका जनार्दनीं मस्तक चरणीं । ठेवूनि विनवणी करी नामा ॥४॥
३६२४.
आमुचिये घरीं । परीस पाहिला श्रीहरी ॥१॥
आवडीनें नामा सांगे । पांडुरंग हांसूं लागे ॥२॥
आमुचा दैन्यकाळ । गेला म्हणती सकळ ॥३॥
एका जनार्दनीं मात । नामा देवासी सांगत ॥४॥
३६२५.
देव म्हणे नाम्या परीस कोठें आहे । पाहूं लवलाहे दावी मज ॥१॥
हांसूनियां नामा पांडुरंगा सांगे । परीस चंद्रभागे टाकियेला ॥२॥
ऐसें प्रेमभरीत बोलताती दोघे । तों राजाई ती मागें त्वरें आली ॥३॥
घालूनि दंडवत देवासी आदरें । नामयासी उत्तरें बोलतसे ॥४॥
एका जनार्दनीं मागावया परीस । परिसा घरास त्वरित आला ॥५॥
३६२६.
येऊनियां परिसा बोले राजाईसी । आमुचा परीस मजसी देईं बाई ॥१॥
राजाई तंव म्हणे घेऊनि नामदेवें । गेले ते स्वभावें राउळासी ॥२॥
तुम्ही बसा घरीं मी जातें राउळीं । म्हणोनियां वेगीं आली राउळासी ॥३॥
घालूनियां नामा दंडवत देवा । सांगितला भाव सर्व मनींचा ॥४॥
एका जनार्दनीं नामदेव बोले । परिसा टाकियेलें चंद्रभागें ॥५॥
३६२७.
राजाई येऊनियां घरीं । नमस्कार करी नामदेवा ॥१॥
परीस देणें झडकरी । परिसा उभा असे द्वारीं ॥२॥
ऐकतांचि ऐसी मात । आलें भीमेसी धांवत ॥३॥
पुंडलीकासी नमस्कार । केला जयजयकार नामघोष ॥४॥
एका जनार्दनीं स्नान । नामा करितसे जाण ॥५॥
३६२८.
करुनियां स्नान नामा बाहेरी आला । परिसाचा मेळा घेउनी हातीं ॥१॥
घेउनी परीस सांगे परिसासी । तुझा निश्चयेंसी वोळखून घेईं ॥२॥
ऐकतांचि ऐसें नामयाचें बोलणें । परी कर जोडून विनवितसे ॥३॥
ऐसा आनंदसोहळा होतसे संपूर्ण । आनंद निमग्न सर्व जाहले ॥४॥
एका जनार्दनीं आनंद पैं जाहला । आनंदानें गेला परिसा घरीं ॥५॥
३६२९.
धन्य धन्य नामदेव । सर्व वैष्णवांचा राव ॥१॥
प्रत्यक्ष दाविली प्रचीत । वाळुवंटीं परीस सत्य ॥२॥
कवित्व केलें शतकोटी । तारिले जीव कल्पकोटी ॥३॥
देव जेवीं सवें । ऐशी ज्याची देवासवें ॥४॥
धन्य धन्य नामदेवा । एका जनार्दनीं चरणीं ठेवा ॥५॥
३६३०.
जन्मकाळीं देवें प्रतिज्ञा पैं केली । शतकोटी लिहिली काव्यरचना ॥१॥
चौदाजणीं त्यांचे काव्य तें केलें । निरभिमानें वंदिले संतजन ॥२॥
लाडका तो नामा समाधी महाद्वारीं । समदृष्टी हरी वरी त्याची ॥३॥
पाळोनियां लळा समाधी ठेविला । एका जनार्दनीं झाला आनंदमय ॥४॥
३६३१.
लडिवाळ नामा विठोबाचा दास । तयाचे चरणां दंडवत ॥१॥
भक्त शिरोमणी लाडका डिंगर । आवडता फ़ार विठोबाचा ॥२॥
कवित्व करुनी तारिलें सकळ । निरभिमानी निर्मळ सदोदित ॥३॥
नामावांचुनी कांहीं नेणें तो नामा । तयाचा तो प्रेमा पांडुरंगीं ॥४॥
ऐसिया संतांसीं नमन माझें भावें । एका जनार्दनीं जावें वोवाळुनी ॥५॥
३६३२.
पूर्वी जो प्रल्हाद तोचि जाणा अंगद । तोचि उध्दव प्रसिध्द कृष्णावतारीं ॥१॥
कलीमाजीं जाणा नामदेव म्हणती । लडिवाळ श्रीपति लळा पाळी ॥२॥
तीर्थयात्रा सर्व केलासे उध्दार । सर्व त्याचा भार चालविला ॥३॥
लडिवाळ नामा विठ्ठलचरणीं । एका जनार्दनीं नमन त्यातें ॥४॥