२२
हेंचि साधकांचें स्थळ । भोळें वंदिती निर्मळ । अभाविक जे खळ । तयां नावडे सर्वथा ॥१॥
तें हें जाणा पंढरीपुर । मोक्ष मुक्तिचें माहेर । करती जयजयकार । वैष्णव ते आनंदे ॥२॥
टाळघोळ चिपुळ्या नाद । दिंड्या पताका मकरंद । गाती विठ्ठलनाम आल्हाद । अट्टहास्य करुणी ॥३॥
भानुदास अहोरातीं । देवा करितसे विनंती । या वैष्णावांचे सांगाती । मज जन्म देई देवा ॥४॥
२३
न येसी योगियांच्या ध्याना । अन बैसरसी मुनीजनांच्या मना । तो तुं पंढरीचा राणा । भीमातीर निवासी ॥१॥
साक्ष अससीं सर्वाभूतिं । असुनीं न दिसे जगतीं । पांडुरंग बालमूर्ति । प्रगट उभी विटेवरी ॥२॥
न कळे शास्त्रिकां संवाद । शब्दीं न सापडे बोधा । तो तुं उभा परमानंद । पुंडलिक द्वारीं ॥३॥
वेद अचोज आंबुला । श्रुति करती गलबला । तो तु घननीळ सांवळा । भानूदासा अंतरीं ॥४॥
२४
आगम निगमांचे स्थान । सर्वां हेंचि प्रमाण । मुनिजनांचे ध्यान । ती ही मूर्ति विटेवरी ॥१॥
धन्य धन्य पंढरपुर । सर्व तिर्थांचे माहेर । जडजीवा उद्धार । पांडुरंग पाहतांची ॥२॥
उत्तम तीर्थ चंद्रभागा । स्नान करितां दोषभंगा । मध्ये पुंडलीक उभा । दारुशनें तारीं जगत्र ॥३॥
भानुदास विनंती करी । प्रेमें नाचा महाद्वारीं । विठ्ठल डोळेभरी । पाहातां मुक्ति प्राणियों ॥४॥
२५
दांभिकाचा देव प्रतिमा धातुची । अज्ञान जनांची निष्ठा तेथें ॥१॥
योगियांचा देव हातां पायांविणं । भक्तांचा सगुण विटेवरी ॥२॥
मानसिक पूजा कर्मठालागीं । केले कर्म भोगी निश्चयेसी ॥३॥
आमुचा हा देव दोहीं विलक्षण । विरांलंब खूण आहे त्यांची ॥४॥
साक्षीचाही साक्षी आनंद जिव्हाळा । भानुदास लीळा गुज सांगे ॥५॥
२६
देखोनियां पंढरपुर । जीवा आनंद अपार ॥१॥
टाळ मृदंग वाजती । रामकृष्ण उच्चरिती ॥२॥
दिड्यापताकाचा मेळ । नाचती हरुषें गोपाळ ॥३॥
चंद्रभागा उत्तम । स्थानास्नानं पतीतपावन ॥४॥
पुंडलिका लागतां पायां । चुकें येरझार वायां ॥५॥
पाहतां विठ्ठलमूर्ति । भानुदासांसी विश्रांती ॥६॥
२७
न मागतां कांहीं न करिता सेवा । आलासी या देवी पंढरीये ॥१॥
तुं गा मायबाप विश्वासी तारक । तुवा पुंडलिक सुखी केली ॥२॥
चारिता गोधनें आलासी बा पायीं । पुंडलिक काहीं न बोलेची ॥३॥
चिन्मयाचा दीप साक्षीत्वासी आला । भानुदास त्याला नाम झालें ॥४॥
२८
पंढरीचें सुख पुंडलिकासी झालें तेणेंही वांटिलें भक्तलांगी ॥१॥
भुक्तिमुक्ति वरदान दिधलें । तें नाहीं ठेविलें आपणापाशी ॥२॥
चंद्रभागे तीरीं आश्रम पुंडलिकाचा । तो विसाव तीर्थाचा तीर्थराव ॥३॥
एकें गुप्तरुप म्हणोनी मौनाचि धरिलें । एकीं चोहटा उभें केलें परब्रह्मा ॥४॥
कटीं कर विराजित उभा असे निवांत । समचरणशोभत ध्यान मुद्रे ॥५॥
समदृष्टी साजिरी कमळनयन वरी । पितांबरधारी शामप्रभा ॥६॥
ऐसा बरवाया बरवंट उभा असे नीट । मस्तकीं मुगुट तेजः पुंज ॥७॥
भक्तिज्ञानवैराग्य दिधलें भजना । वैकुंठींचा राणा भाग्यवंतु ॥८॥
ऐसा सुखाचा सागरु । विठ्ठल कल्पतरु । पुंडलिक थोरु । भक्तराज ॥९॥
भानुदासस्वामी तपें पुर्ण झाला । तो भक्तजना झाला मायबाप ॥१०॥
२९
परलोकींची वस्तु पंढरीसी आली । ती दैवे फावली पुंडलिका ॥१॥
घेतां देतां लाभ बहुतांसी जाला । विसावा जोडला पांडुरंग ॥२॥
न करितां सायास वस्तुची आयती । वैष्णवीं बहुतीं वेटाळिलीं ॥३॥
भानुदासस्वामी कृपेचा सागरु । विठ्ठल कल्पतरु वोळला आम्हां ॥४॥
३०
माणिकांचें तारू चंद्रभागे आले । भूषण तें जालें सनकादिका ॥१॥
पंढरपूर हें नीळियाची खाणी । नवलाव साजणी देखियेला ॥२॥
अवघिया देशांसी न्यावया पुरलें । आगरीं उरलें जैसे तैंसें ॥३॥
भानुदास म्हणे नीळ हा चोखड़ा । सुजडु हा जड़ा जीवन मुद्रा ॥४॥
३१
धन्य धन्य हें नगर । भुवैकुंठ पंढरपूर ॥१॥
धन्य धन्य चंद्रभागा । मध्यें पुंडलिक उभा ॥२॥
धन्य धन्य वेणुनाद । क्रीडा करितो गोविंद ॥३॥
धन्य पद्माळ्यांची पाळी । गाई चारी वनमाळी ॥४॥
धन्य पंढरीचा वास । देवा गाये भानुदास ॥५॥
३२
भाविकासाठीं उभा । विठु कैवल्याचा गाभा ॥१॥
युगें झालीं अठ्ठाविस । उभा पुंडलिका पाठीसा ॥२॥
न मानी कांही शीण । उभा तिष्ठत अज्ञोन ॥३॥
ऐसा कृपाळु दीनाचा । भानुदास म्हणे साचा ॥४॥
३३
पंढरींचें सुख पाहतां अलौकिक । वैकुंठनायक उभा जेथें ॥१॥
देवां जें दुर्लभ भक्तांसी सुलभ । रुक्मिणीवल्लभ उभा विटे ॥२॥
वैष्णवांचा मेळ करिती गदारोळ । त्यामाजीं गोपाळ सप्रेमें नाचे ॥३॥
जिकडे पाहे तिकडे होय ब्रह्मानंद । भानुदास आनंदे गात असे ॥४॥
३४
धर्मशास्त्रीं आहे नीत । पुनीत क्षेत्र सप्तपुर्‍या ॥१॥
काशी आदि असती सप्त । परि पवित्र पंढरी ॥२॥
न बाधीच पापलेश । ऐसा उल्हास नामाचा ॥३॥
सदाकाळीं वैष्णवजन । गातीं पावन रामहरी ॥४॥
धन्य त्यांचा रहिवास । नित्य गातो भानुदास ॥५॥
३५
आवडोनि कर कटीं । पाऊलें नेंहटीं विटेवरी ॥१॥
त्याचा छंद माझे जीवा । नाहीं देवा आणिक ॥२॥
काया वाचा आणि मन । लोभलें सगुण रुप देखतां ॥३॥
भानुदास म्हणे दृष्टी । पहातां गोमटी मूर्ति ते ॥४॥