|
पु. १ सूत ; दोरा ; धागा ; सूत्र . कां वस्त्रपणाचेनि आरोपे । मूर्खाप्रति तंतु हारपे । १८ . ५४४ . २ ( कातड्याची , सालीची , आंतड्याची ) तात ; तार . २ ( फुलांतील ) केसर ; ताणा ; अगारी ; तार . पद्माचा जो तंतु तो वारणाला । वारायाला पै म्हणे सिद्ध झाला । - वामन - नीतिशतक १० ( नवनीत पृ . १३४ ). ४ दोरासारखा किडा . ५ ( ल . ) धागादोरा ; धागा ; संबंध ; लागाबांधा . ( क्रि० लागणे ). ६ एखाद्या कुटुंबातील एकच अवशिष्ट राहिलेला पुरुष . ७ वंश , संतति ; मुलेबाळे ; अपत्य . ८ धोरण ; सूत्र . [ सं . ] ०कार पु. तंतुवाद्य वाजविणारा . म्हणजे तो इसम सुप्रसिद्ध गवई तंतुकार असेल अगर ... - ऐरापु ११ . [ तंतु + कार ] ०पटन्याय पु. तंतूवांचून पट नाही , किंबहुना तंतु विशिष्ट प्रकारे जोडले असतां त्यांना पट हे नांव देतात . अशा प्रकारे तंतूचा व पटाचा स्वभावसिद्ध व अभेद्य संबंध आहे , हे दाखविणारा न्यायशास्त्रांतील एक सिद्धांत . कायमचा स्वाभाविक लागाबांधा . [ तंतु = धागा + पट = वस्त्र + न्याय ] ०मेह पु. ( वैद्यक ) १ लघवीतून धातूची तार जाण्याचा विकार . २ वरील प्रकारच्या विकाराचे मूत्र , रोग . [ तंतु + मेह = मूत्र विकार ] ०वाद्य तंतवाद्य तंतीवाद्य - न . वीणा ; तंबोरा , इ० तारा , तात लावलेले वाद्य ; तंतवाद्य पहा . ०वाय पु. १ विणकर ; कोष्टी . २ कोळी ( किडा ). [ सं . ]
|