धांवा धांवा नगरवासी । लास भक्षिते लेंकुरासी ॥१॥
अवघे होऊनियां गोळा । कोणी न जातो देउळा ॥२॥
जाळ करोनी पाहती । शेण धुळी धोंडे माती ॥३॥
मारोनी बाहेर घातली । केली डोंबाचे हवालीं ॥४॥
हिच्या करा शिरच्छेदाला । तंव तो आज्ञापी रायाला ॥५॥
रायें घेऊनियां तिला । आणियेलें ठिकाणाला ॥६॥
म्हणे करीं हो स्मरण । तुझें कुळदैवत कोण ॥७॥
खर्ग पुसोनियां धारा । घाव घाली जो शिरा ॥८॥
ऋषि धांवला सत्वरी । वरच्यावरी कर धरी ॥९॥
म्हणे माग मी प्रसन्न । येरी बोले हास्यवदन ॥१०॥
रोहिदासा ऐसा पुत्र । हरिश्चंद्र राजा भ्रतार ॥११॥
याचक विश्वामित्रा ऐसा । जन्मोजन्मीं दे जगदीशा ॥१२॥
बापा भली केली सीमा । तप वोपितों मी तुम्हां ॥१३॥
गगनीं विमानें दाटती । सुमनभार वरुषती ॥१४॥
वेगीं उतरलें विमान । नामयाची जनी म्हण ॥१५॥