ज्ञानेश्वर म्हणे नाम्यासवें जेविसी । नाहीं ह्रुषिकेशी म्हणतसे ॥१॥
सांगितलें एक भलतेंचि बोलसी । आहे याची भ्रांति ज्ञानेश्वरा ॥२॥
बाहियेलें त्वरें ऐसें कांहीं काम । उठे मेघः- शाम तातडीनें ॥३॥
निरोप येवोनि सांगावा एकांतीं । म्हणे जनीप्रति पांडुरंग ॥४॥
देव म्हणे नाम्या ऐकावें वचन । येईल साधोन वेळ तुझी ॥५॥
जनी म्हणे आतां समजलें मज । धरीन उमज येथोनियां ॥६॥