शय्यासनाटनस्थान स्नानक्रीडाशनादिषु ।
कथं त्वां प्रियमात्मानं वयं भक्तास्त्यजेम हि ॥४५॥
तूं तंव आमुचा स्वामी होसी । मज अर्धांसनीं बैसविसी ।
मजवेगळें हृषीकेशी । निजगुजासी तुज नाहीं ॥५५॥
अचाट कार्य पडे थोर । तेव्हां मज पुससी विचार ।
मी सांगें जो जो मंत्र । तो साचार मानिसी ॥५६॥
जेव्हां भोजन करूं रिघसी । माझें ताट ताटेंसीं मांडिसी ।
जेवितां नाना विनोद करिसी । निजशेष देसी मजलागीं ॥५७॥
ब्रह्मादिकां न लभे पंक्ती । तो मी जेवीं तुझिया पांतीं ।
शेषविभागी जी श्रीपती । केलें निश्चितीं त्वां मज ॥५८॥
मातें धरोनियां हातीं । एकला बैससी एकांतीं ।
ब्रह्मादिकांची विनंती । तुजप्रती मी सांगें ॥५९॥
कळों नेदितां कोणासी । तुवां केलें रासक्रीडेसी ।
तें गुह्य सांगोनि मजपाशी । गोकुळासी धाडिलें ॥३६०॥
सेजेचे उठवूनि भीमकीसी । मज आपणाजवळ निजविशी ।
ते निद्रेचिया सुखासी । समाधि कायसी बापुडी ॥६१॥
ऐशिया तुझे संगतीं । रात्री भोगिल्या नेणों कितीं ।
त्या मज सांडोनि श्रीपती । जाणें निश्चितीं करितोसी ॥६२॥
वेळु न गमे चक्रपाणी । मज बोलवूं धाडिसी रुक्मिणी ।
सारीपाटु आम्हीं दोघीं जणीं । एकासनीं खेळिजे ॥६३॥
जेव्हां व्याहाळिये निघसी । मज आपुले रथीं बैसविशी ।
दोघां गमन एके रथेंसीं । आजि उबलासी सांघाता ॥६४॥
जळक्रीडा करितां जळीं । करितां गोपिकांसी रांडोळी ।
तेव्हांही मी तुजजवळी । स्नानकाळीं सर्वदा ॥६५॥
ऐसें सांगों मी किती । तुजगेवळा श्रीपती ।
नाहीं झालों अहोरातीं । केवीं म्यां अंतीं सांडावें ॥६६॥
तूं स्वामी सखा सर्वात्मा । जीवाचा जीव पुरुषोत्तमा ।
तुझा वियोगु मेघश्यामा । केवीं आम्हां साहवेल ॥६७॥
आमुचा जीवु आणि प्राण । ते तुझे गा श्रीचरण ।
ते वियोगदुःख साहावया जाण । समर्थपण मज नाहीं ॥६८॥
आमुचा हाचि लाभु अव्यंग । जे तुझिया पायांचा संयोग ।
त्यांचा न साहवे वियोग । देहभंग झालिया ॥६९॥
देह राहेल तरी राहो । अथवा जाईल तरी जावो ।
तुझ्या चरणांचा वियोग पहा हो । न शके साहों सर्वथा ॥३७०॥
थोर दुस्तर तुझी माया । ब्रह्मादिकां न ये आया ।
मज सुगम जाली तरावया । यादवराया निजशेषें ॥७१॥