वसंततिलका
हे पाखिरू मजहि येइल काय कामा । ऐसे, नृपा न वद पूरितलोककामा ॥
मोके उणे व्यजनही धरिता पुढारी । छाया करू तपनदीप्तिस ते निवारी ॥६२॥
द्रुतविलंबित
विरहिसा दिसतोसि महा नळा । तरि हरीन तुझ्या विरहानळा ॥
चतुर जे तरुणी ह्रदयंगमा । करवितो तिजसी तुज संगमा ॥६३॥
मालिनी
वरनृपति विराजे भीम हे नाम ज्याला ।
वर दमनऋषीने दीधला की तयाला ॥
वर सुत दमनामा, दांत नाम द्वितीया ।
वरतनु दमयंती नंदिनी ते तृतीया ॥६४॥
वसंततिलका
तेजोनिधीस तनया यमुना जसी ते । सीतेपरीच जनका जनका तसी ते ॥
जे आवडे सुतहि ते न तसे तयाला । ते नोवरी करवितो तुज मी दयाळा ॥६५॥
राया ! तिचे मुख सुधाकर या द्वयाला । नाहीच वेगळिक हे गमते मनाला ॥
संपूर्ण नित्य असता, नसता कलंकी । हा चंद्र हे मुख असे मग कोण शंकी? ॥६६॥
चांपेकळीपरिसही सरलत्व नाकी । तीचा धरी अधर विद्रुमभावना की ॥
भासे मनात मज बिंबफलभ्रमाने । हे सत्य चंचुपट वोढविले शुकाने ॥६७॥
जो जो घनस्तन भरू अवकाश देतो । तो तो तिचा उर भरीव दिसोनि ये तो ॥
जो जो दिसे उर भरीव तयासि तो तो । राया, उरोजमय रूप असे पहातो ॥६८॥
विस्तीर्ण वर्तुळ उदग्र कठोर भारी । वर्धिष्णु हे स्तन जिचे कनकानुकारी ॥
ज्याचे उरी उमटतील ठसे ययांचे । वानू किती सुकृतसंघ सख्या तयाचे ॥६९॥
नोहेच नाभि तरि काय सुरुंग आहे । रोमावळी गमतसे मज श्रृंखळा हे ॥
राया तिचे स्तन असे गड घ्यावया तो । राजा मनोभव उपाय जणो करितो ॥७०॥