उत्तम गुण मज दे रामा
*
पावन भिक्षा दे रामा । दीनद्‍याळा दे रामा ।
अभेदभक्ति दे रामा । अर्थारोहण दे रामा ।
तद्रुपता मज दे रामा । आत्मनिवेदन दे रामा ।
सज्जनसंगति दे रामा । अलिप्तपण मज दे रामा ।
ब्रह्मानुभव मज दे रामा । अनन्य सेवा दे रामा ।
कोमल वाचा दे रामा । विमल करणी दे रामा ।
प्रसंगवोळखी दे रामा । धूर्तकळा मज दे रामा ।
अंतरपारख दे रामा । बहुजनमैत्री दे रामा ।
विद्यावैभव दे रामा । उदासीनता दे रामा ।
मागो नेणे दे रामा । मज न कळे ते दे रामा ।
सावधपणा मज दे रामा । बहु पाठांतर दे रामा ।
दास म्हणे रे गुणधामा । उत्तमगुण मज दे रामा ।
*
ॐ असतो मा सद्‍गमय । तमसो मा ज्योतिर्गमय ।
मृत्यो र्मा अमृतं गमय । अभयमस्तु । सिद्धिरस्तु । स्वानुभूतिरस्तु ॥
*
ॐ पश्‍येम शरद: शतम् ॥ जीवेम शरद: शतम् ॥
प्रब्रवाम शरद: शतम् ॥ आदीना: स्याम शरद: शतम: ॥
भूयश्‍च शरद: शतात् ॥
बुद्धेम शरद:शतम् । रोहेम शरद:शतम् ।
भूयसी: शरद:शतम।
नन्दाम शरद: शतम् । मोदाम शरद: शतम् ।
भवाम शरद: शतम् । अजिता: स्याम शरद: शतम् ॥
*
उठा उठा सकळिक , वाचे स्मरावा गजमुख ।
ऋद्धिसिद्धिचा नायक , सुखदायक भक्तांसी ॥१॥
अंगी शेंदुराची उटी , माथा शोभतसे किरीटी ।
केशर कस्तुरी लल्लाटी, कंठी हार साजिरा ॥२॥
कानी कुंडलाची प्रभा , चंद्रसूर्य जैसे नभा ।
माजी नागबंदी शोभा , स्मरता उभा जवळी तो ॥३॥
कांसे पिंताबराची घटी, हाती मोदकाचि वाटी ।
रामानंद स्मरता कंठी, तो संकटी पावतो ॥४॥
*
श्री रामाची प्रार्थना
कल्याण करी रामराया । जनहित विवरी ॥धृ॥
तळमळ तळमळ होताचि आहे । हे जन हाति धरी ॥१॥
अपराधी जन चुकतचि गेले । तुझ्या तूचि सावरी ॥२॥
कठीण त्यावारि कठिण आले । आतां न दिसे उरी ॥३॥
कोठे जावे काय करावे । आरंभिली बाहेरी ॥४॥
दास म्हणे आम्ही केले पावलो । दयेसि नाही सरी ॥५॥
*
श्र्लोक
शुकासरिखे पूर्ण वैराग्य ज्याचे ।
वशिष्ठापरी ज्ञान योगेश्र्वराचे ॥
कवी वाल्मिकासारिख मान्य ऎसा ।
नमस्कार माझा सद्‍गुरु रामदासा ॥
जय जय रघुवीर समर्थ ॥
सद्‍गुरु समर्थ रामदासस्वामी महाराजकी जय ।
महारुद्र हनुमानकी जय ।
जय जय रघुवीर समर्थ ॥
*
उपदेश
बरे सत्य बोला । यशातथ्य चाला ।
बहू मानिती लोक येणे तुम्हाला ॥
धरा बुद्धी पोटी विवेकें तुम्ही हो ।
बरा गुण तो अंतरामाजि राहो ॥१॥
सदा दात घासोनि तोंडा धुवावे ।
कळाहीन घाणेरडे वा नसावे ॥
सदा सर्वदा यन्त सांडु नये रे ।
बहुसाल हा खेळ कामा नये रे ॥२॥
दिसामाजि काही तरी ते लिहावे ।
प्रसंगी अखंडीत वाचीत जावे ॥
गुणश्रेष्ठ ऊपास्य त्यांना करावे ।
बरे बोलणे सत्य जीवी धरावे ॥३॥
बहू खेळ खोटा सदालस्य खोटा ।
समस्तांसि भांडेल तोची करंटा ॥
बहुतां जनालागि जीवी धरावे ।
भल्या संगती न्याय तेथे बसावे ॥४॥
हिशेबी सदा न्याय सांडू नये रे ।
कदाचित अन्याय होता ढका रे ॥
जनी सांडीता न्याय रे दु:ख होते ।
महासौख्य तेही अमस्मात जाते ॥५॥
प्रचीतीविणे बोलणे व्यर्थ वाया ।
विवेकेविणे सर्वहि दंभ जाया ॥
बहू सज्जला नेटका साज केला ।
विचारेविण सर्वही व्यर्थ गेला ॥६॥
वरी चागंला अंतरी गोड नाही ।
तया मानवाचे जिणे व्यर्थ पाही ॥
वरी चांगला अंतरी गोड आहे ।
तयालागी कोणीतरी शोधिताहे ॥७॥
सदा अंतरी गोड ते सांडवेना ।
कदा अंतरी ओखटे देखवेना ॥
म्हणुनी भला गूण आधी धरावा ।
महाघोर संसार हा नीरसावा ॥८॥
भला रे भला बोलती ते करावे ।
बहुतां जनांचे मुखे येश घ्यावे ॥
परी शेवटी सर्व सोडुनि द्यावे ।
मरावे परी कीर्ति रुपेउरावे ॥९॥
बरा बोरवटा सर्व संसार झाला ।
अकस्मात येईल रे काळ घाला ॥
म्हणॊनि भले संगती सत्य चाला ।
जनी दास हा बोधिताहे मुलांना ॥१०॥