यातु m. am. one who goes, a traveller,
[L.] ‘going against, attack (?)’, sorcery, witchcraft,
[RV.] ;
[AV.] ;
[Kāṭh.] ;
[ŚBr.] a kind of evil, spirit, fiend, demon,
[RV.] ;
[AV.] ;
[Kauś.] wind,
[L.] time,
[L.] यातु n. n. =
रक्षस्,
[L.] यातु b &c. See
p. 849, col. 2.