|
पु. न. ( कों . ) ज्यांत पाणी अधिक असून खोबरें थोडें झालें आहे असा कोंवळा नारळ ; शहाळें . [ सं . अर्ध + सदृश ] दार किंवा खिडकी बंद करण्याकरितां लांकडी किंवा लोखंडी दांडी , गज , खीळ , अडणा , अडू ; लांकडी अडसर . हा कोठें कोठें दाराच्या पाठीमागच्या भिंतीत भोंक ठेवून त्यांत बसविलेला असतो व दार बंद करतांना तो दोन फळ्यांच्या आड लावतात . [ आड = आडवें + सरणें ] डोंगराभोंवतीं असणारी वाट ; ज्याचा खालचा भोंवतालचा भाग तुटल्यासारखा दिसतो असा डोंगराचा भाग ; डोंगराच्या माथ्यावरची धार ; डोंगराची बगल . आडसरामाजीं राहिले । - दावि २५० . गांवच्या शिवेचा दगड . ( विणकाम ) उभा ताणा सारखा पसरलेला रहावा म्हणून वहीच्यापुढें ताण्याच्याखालीं आडवी काठी लावतात ती . दांडगट , धटिंगण , आगडबंब मनुष्य . [ आड + सं . सृ = सरणें ] - क्रिवि . घट्ट ; आवळ ; ताठ . आडसरासारखा पडणें , निजणें , पसरणें - अव्यवस्थितपणानें रस्त्यांत वगैरे पडणें , निजणें , लोळणें .
|