तुझे पायीं सर्व मानिला विश्वास । न करीं उदास आतां मज ॥१॥
जीवीं गातां गोड आईकतां कानीं । पाहतां लोचनीं मूर्ति तुझी ॥२॥
मन स्थिर झालें माझें पैं निश्चळ । वारिले सकळ आशापाश ॥३॥
जन्म जरा व्याधी निवारिसी दुःख । वोसंडलें सुख प्रेमधार ॥४॥
तुका म्हणे मज झाला हा निर्धार । आतां वायां फार काय बोलों ॥५॥