-
अभ्युपे [abhyupē] 2. P. [˚उप-इ]
-
To go near, approach, arrive, enter; व्यतीतकालस्त्वहमभ्युपेतः [R.5.14,16.22;] त्रिरह्नोऽ भ्युपयन्नपः [Ms.11.259] entering the water i. e. bathing; [Y.3.3.]
-
To go to or enter a particular state, attain to; सत्यं न तद्यच्छलमभ्युपैति [H.3.54] so ब्राह्मणतां, वैश्यतां, सखित्वम् &c.
-
To agree, (to do something), accept, promise, undertake; मन्दायन्ते न खलु सुहृदामभ्युपेतार्थकृत्याः [Me.4.] अस्यै दास्यमभ्युपेतं मया [Dk.44,55,89,138,159.]
Site Search
Input language: