-
स्पृह् 1. (connected with √
स्पर्ध्, स्पृध्) cl. 10. P. ([Dhātup. xxxv, 19] ) स्पृह॑यति (mc. also °ते; pr. p. स्पृहयत् or स्पृहयमाण, once in [Āpast.] स्पृहन्ती; pf. स्पृहयाम्-आस or -बभूव, [MBh.] &c.; aor. अपस्पृहत्inf. स्पृहयितुम्Gr. ), to be eager, desire eagerly, long for (dat. gen. , or acc. ), [RV.] &c. &c.; to envy, be jealous of (dat. gen. , or acc. ), [MBh.] ; [Kāv. &c.]
-
स्पृह् [spṛh] 1 U. (स्पृहयति-ते) To wish, long for, desire for, yearn, envy (with dat.); स्पृहयामि खलु दुर्ललितायास्मै [Ś.7;] तपःक्लेशायापि स्पृहयन्ति K.; न मैथिलेयः स्पृहयांबभूव भर्त्रे दिवो नाप्यलकेश्वराय [R.16.42;] [Bh.2.45.]
-
स्पृह् [
cf. Gk. σπέρχω; Germ. springen; Eng. spring.]
-
verb वस्तुविषयक इच्छानुकूलव्यापारः।
Ex. न स्पृहयामि अहं भोजनम् अद्य।
Site Search
Input language: