कर्मठी.बाई

बाई   कां ग बाई धांवती, काल निघाली सवती   बाई पापड उन्हांत घालते आणि सावलींत दळते   अलाडली - अला (रा) डली बाई पला (रा) डलीले सांग, नवरदेवाचें बाशिंग नीट बांध   बाई बाई तुझें दूध एकीकडे कर, माझें अंग (अंड) शेकूंदे   कांग बाई लाल, घरी चौघांचा माल   जा बाई मेलं !   भुरका-भुरक्यांचून जेवण नाहीं, मुरक्यां वांचून बाई नाहीं   बोला बाई चला, पोटाला घाला   शेजारीण-शेजारणी बाई तुला न् मला शिंदळ म्हणतात   अहो बाई मला न्हाऊ घाला आणि माझ्या विहिणीला चोथाळून काढा   कामापुरता मामा, ताकापुरती आजीबाई-आत्‍या बाई   रडतो आई आई आणि म्हणतो बाई बाई   बकर्‍याच्या आई ! किती काळजी करशील बाई !   आधींच बाई नाचरी, तिच्या पायी बांधली घागरी   सासूसाठीं रडे सून, बाई सुटलें मी काचांतून   बाई आल्या पणांत आणि बोवा बसले कोनांत   बाई मी भोळी, लुगड्यावर मागती चोळी   ही बाई विंचवाला सुद्धा कामाला लावील   कीस बाई कीस   किकीचें पान बाई किकीचें पान   पतिव्रता म्हणागे बाई, गांवचा तराळ सोडला नाहीं   नाचरी आधीं बाई नाचरी, तिचे पायांत बांधली घागरी   प्रीतीची बाई खांद्यावर घेणें   हें काय आहे बाई ! तर आहे मसणवटींतील माती   कां गा बाई रोड, (तर म्‍हणे) गांवाची ओढ   महाराची बाई, चांभार नेई   कांग बाई रोडकी, तर गांवाची उसाभर थोडकी   कांग बाई कुथती, तर बसली जागा रुतती   दे ग बाई जोगवा! म्‍हटल्‍यानें कोणीहि देत नाही   माझी बाई गुणाची, पायलीभर चुनाची   कठिण बाई ! बडोद्याची चाकरी   शिंप्याला सुई, कुटुंबाला बाई   बुवा-बुवा गयावळ आणि बाई चंद्रावळ   लागो बाई लागो, सात घरीं लागो   बाई (य) लीला तूप, आईला धूप   बाई आली पणांत, बोवा बसले कोनांत   आई ना बाई, मंगळ कोण गाई   ब्राम्हणाची बाई, काष्ट्यावाचून नाहीं   कांग बाई अशी, शिकले तुझ्यापाशीं   अपरुपाई-बाई   बाई आली पणांत, आणि बाबा गेला कोनांत   बाई माझी डोंबाळी, आणि अवसे पुनवे ओंबाळी   आई तशी बाई, मंगळ कोण गाई   कांग बाई दुबळी, तर म्‍हणजे निघाले वेगळी   नको गे बाई! कोंकणांतलो घोव, सोंवळा (नेसणें) सोडून घेव पण निरोप देव   दे ग बाई जोगवा ! म्‍हणून कोणी भीक घालीत नाहीं   फुकटचा फोदा, झंवरे दादा ! झंवतो गे बाई, पण द्यायाला काहीं नाहीं !   रिकामी बाई काय करशी? आपलं लुगडं फाडून दंड घालशी   भटजी, बायको कां कराना? तर भटजी म्हणतोः बाई, तुम्हीच कां व्हाना?