ह्नणे दंतौष्ठपुटेंवीण । नव्हे या अक्षराचें उच्चारण । हो कां येथें बोलिला कोण । देहधारी आन दिसेना ॥९९॥
तप या नांवाची काय स्थिती । तपें पाविजे कोण प्राप्ती । ऐसें विधाता निजचितीं । तपाची स्थिति गति विवंचीत ॥१००॥
तप ह्नणिजे परमसाधन । येणें साधे निजात्मधन । ऐकोनी ऐसें सावधान । स्वहित स्फुरण हदयी स्फुरले ॥१॥
तप ह्नणिजे माझें हित । तपें एकाग्र होय चित्त । तपे होईजे आनंदयुक्त । ऐसा निश्चितार्थ पैं केला ॥२॥
जंव नाही केले दृढ तप । तंव नटके तपवक्त्याचें रुप । आहाच कष्टतां अमूप । तेणें स्वस्वरुप भेटेना ॥३॥
ऐसा दृढ निश्चय मानुनी । विधाता बैसे कमलासनी । जैसा प्रत्यक्ष येऊनी कोण्ही । हितालागोनी बैसवी ॥४॥
एकांतीं शिष्यालागोनी । जें गुरु उपदेशित कानीं । मग तो प्रवर्ते अनुष्ठानीं । तेवीं कमलासनी विधाता ॥५॥