सदगुरु जी जगदगुरु । नाममात्रें वर्णोच्चारु ॥
प्रत्यगात्मा तो ईश्वरु । जेणें जठरु तृप्तता ॥११॥
जठराग्नि याग संपन्न । सर्वभूतीं विराजमान ॥
तेथें यज्ञ होय हवन । पूजा हवन करिसी कीं ॥१२॥
मी कोण ऐसें नेणता । अंगा आणूं शके सकळ सत्ता ॥
अज्ञान परि भक्तिपंथा । मज लेखितां तूंचि कीं ॥१३॥
प्राप्त झालिया चिंतामणी । चित्तीं चिंता दुरभिमानी ॥
वळख न पुरे तो कहाणी । काष्ठ स्मरणी धरिसी कीं ॥१४॥
अनंत ब्रह्मांड कलेवरे । अंगीं ल्यालासी एकसरे ॥
तेथें कोण मी दुसरे । निवड अवसरें करिसी कीं ॥१५॥
भक्ता अभक्तांचा मेळा । तुझें ठायीं प्रकट डोळा ॥
पाहोनि समान कळवळा । प्रेमागळा होसी कीं ॥१६॥
किंवा शर्करेची गोडी । वेगळी काढोनि बांधी जो पुडी ॥
द्वैत न जोडतां आवडी । अद्वय परवडी वदसी कीं ॥१७॥
वाग्विलासें वरदाता । प्रसन्न झाली कुलदेवता ॥
मूळपीठीची मूळमाता । तीतें स्मरतां तूंच कीं ॥१८॥
कोटी बालार्काचा वर्ण । यन्न्यायें भासती चरण ॥
सौंदर्य पावले भूषण । स्वरुपीं कृपण नव्हें कीं ॥१९॥
स्वरुपप्राप्तीची कृपणता । झणीं वदशील तूं वक्ता ॥
अवधान देऊनी ग्रंथा । अर्थश्रोता होसी कीं ॥२०॥