लोमहर्षण उवाच
समुद्रास्तत्र चत्वारो दर्विणा आहताः पुरा ।
प्रत्येकं तु नरः स्नातो गोसहस्त्रफलं लभेत् ॥१॥
यत्किंचित् क्रियते तस्मिंस्तपस्तीर्थे द्विजोत्तमाः ।
परिपूर्णं हि तत्सर्वमपि दुष्कृतकर्मणः ॥२॥
शतसाहस्त्रिकं तीर्थं तथैव शतिकं द्विजाः ।
उभयोर्हि नरः स्त्रातो गोसहस्त्रफलं लभेत् ॥३॥
सोमतीर्थं च तत्रापि सरस्वत्यास्तटे स्थितम् ।
यस्मिन् स्त्रातस्तु पुरुषो राजसूयफलं लभेत् ॥४॥
रेणुकाश्रममासाद्य श्रद्दधानो जितेन्दियः ।
मातृभक्त्या च यत्प्युण्यं तत्फलं प्राप्नुयान्नरः ॥५॥
ऋणमोचनमासाद्य तीर्थं ब्रह्मनिषेवितम् ।
ऋणैर्मुक्तो भवेन्नित्यं देवर्षिपितृसम्भवैः ।
कुमारस्याभिषेकं च ओजसं नाम विश्रुतम् ॥६॥
तस्मिन् स्त्रातस्तु पुरुषो यशसा च समन्वितः ।
कुमारपुरमाप्नोति कृत्वा श्राद्धं तु मानवः ॥७॥
चैत्रपष्ठयां सिते पक्षे यस्तु श्राद्धं करिष्यति ।
गयाश्राद्धे च यत्पुण्यं तत्पुण्यं प्राप्नुयान्नरः ॥८॥
संनिहत्यां तथा श्राद्धं राहुग्रस्ते दिवाकरे ।
तथा श्राद्धं तत्र कृतं नात्र कार्या विचारणा ॥९॥
ओजसे ह्यक्षयं श्राद्धं वायुना कथितं पुरा ।
तस्मात् सर्वप्रयत्नेन श्राद्धं तत्र समाचरेत् ॥१०॥
यस्तु स्त्रानं श्रद्दधानश्चैत्रष्ठयां करिष्यति ।
अक्षय्यमुदकं तस्य पितृणामुपजायते ॥११॥
तत्र पञ्चवटं नाम तीर्थं त्रैलोक्यविश्रुतम् ।
महादेवः स्थितो यत्र योगमूर्तिधरः स्वयम् ॥१२॥
तत्र स्त्रात्वाऽर्चयित्वा च देवदेवं महेश्वरम् ।
गाणपत्यमवाप्नोति दैवतैः सह मोदते ॥१३॥
कुरुतीर्थं च विख्यातं कुरुणा यत्र वै तपः ।
तप्तं सुघोरं क्षेत्रस्य कर्षणार्थं द्विजोत्तमाः ॥१४॥
तस्य घोरेण तपसा तुष्ट इन्द्रोऽब्रवीद वचः ।
राजर्षे परितुष्टोऽस्मि तपसाऽनेन सुव्रत ॥१५॥
यज्ञं ये च कुरुक्षेत्रे करिष्यन्ति शतक्रतोः ।
ते गमिष्यन्ति सुकृताँल्लोकान् पापविवर्जितान् ॥१६॥
अवहस्य ततः शक्रो जगाम त्रिदिवं प्रभुः ।
आगम्यागम्य चैवेनं भूयो भूयो वहस्य च ॥१७॥
शतक्रतुरनिर्विण्णः पृष्ट्वा पृष्ट्वा जगाम ह ।
यदा तु तपसोग्रेण चकर्ष देहमात्मनः ।
ततः शक्रोऽब्रवीत् प्रीत्या ब्रूहि यत्ते चिकीर्षितम् ॥१८॥
कुरुरुवाच
ये श्रद्दधानास्तीर्थेऽस्मिन् मानवा निवसन्ति ह ।
ते प्राप्नुवन्तु सदनं ब्राह्मणः परमात्मनः ॥१९॥
अन्यत्र कृतपापा ये पञ्चपातकदूषिताः ।
अस्मिंस्तीर्थं नराः स्त्रात्वा मुक्ता यान्तु परां गतिम् ॥२०॥
कुरुक्षेत्रे पुण्यतमं कुरुतीर्थं द्विजोत्तमाः ।
तं दृष्ट्वा पापमुक्तस्तु परं पदमवाप्नुयात् ॥२१॥
कुरुतीर्थे नरः स्त्रातो मुक्तो भवति किल्बिषैः ।
कुरुणा समनुज्ञातः प्राप्नोति परमं पदम् ॥२२॥
स्वर्गद्वारं ततो गच्छेच्छिवद्वारे व्यवस्थितम् ।
तत्र स्त्रात्वा शिवद्वारे प्राप्नोति परमं पदम् ॥२३॥
ततो गच्छेदनरकं तीर्थं त्रैलोक्यविश्रुतम् ।
यत्र पूर्वे स्थितो ब्रह्मा दक्षिणे तु महेश्वरः ॥२४॥
रुद्रपत्नी पश्चिमतः पद्मनाभोत्तरे स्थितः ।
मध्ये अनरकं तीर्थं त्रैलोक्यस्यापि दुर्लभम् ॥२५॥
यस्मिन् स्त्रातस्तु मुच्येत पातकैरुपपातकैः ।
वैशाखे च यदा षष्ठी मङ्गलस्य दिनं भवेत् ॥२६॥
तदा स्त्रानं तत्र कृत्वा मुक्तो भवति पातकैः ।
यः प्रयच्छेत करकांश्चतुरो भक्ष्यसंयुतान् ॥२७॥
कलशं च तथा दद्यादपूपैः परिशोभितम् ।
देवताः प्रीणयेत् पूर्वं करकैरन्नसंयुतैः ॥२८॥
ततस्तु कलशं दद्यात् सर्वपातकनाशनम् ।
अनेनैव विधानेन यस्तु स्त्रानं समाचरेत् ॥२९॥
स मुक्तः कलुषैः सर्वैः प्रयाति परमं पदम् ।
अन्यत्रापि यदा षष्ठी मङ्गलेन भविष्यति ॥३०॥
तत्रापि मुक्तिफलदा क्रिया तस्मिन् भविष्यति ।
तीर्थे च सर्वतीर्थानां यस्मिन् स्त्रातो द्विजोत्तमाः ॥३१॥
सर्वदेवैरनुज्ञातः परं पदमवाप्नुयात् ।
काम्यकं च वनं पुण्यं सर्वपातकनाशनम् ॥३२॥
यस्मिन् प्रविष्टमात्रस्तु मुक्तो भवति किल्बिषैः ।
यमाश्रित्य वनं पुण्यं सविता प्रकटः स्थितः ॥३३॥
पूषा नाम द्विजश्रेष्ठा दर्शनान्मुक्तिमाप्नुयात् ।
आदित्यस्य दिने प्राप्ते तस्मिन् स्त्रातस्तु मानवः ।
विशुद्धदेहो भवति मनसा चिन्तितं लभेत् ॥३४॥