एक तूं ही निरंकार (२३१)
ज्या ज्योतीचा अंश तू प्राण्या जाणुनी घे तू त्या प्रभुला ।
ज्याने दिधली सुख संपती ओळखुन घे त्या प्रभुला ।
विसरूनी अंतर्यामी प्रभुला सारी जी कामे करीसी ।
जाण खरी ती सर्व निशिद्ध जे करिसी तैसे भरीसी ।
येशी जरी ना शरण गुरुला पदोपदी ठोकर खाशी ।
'अवतार' गुरुज्ञाना वाचोनी चौर्‍याऐंशी फेरे फिरशी ।
*
एक तूं ही निरंकार (२३२)
असो कलंकीत कपटी पापी किंवा कोणी खुनी असो ।
क्रोधी निंदक अविचारी अन सट्टेबाज कुकर्मी असो ।
चोर लुटारु असो मद्यपी काम मानसी जरी भरला ।
साधु चरणी येऊन त्याने जाणियले जर श्रीहरिला ।
नाश पावती सर्व कुकर्मे गुरुकृपा होईल जरी ।
चरण धूळ 'अवतार' गुरुची सारी पापे नष्ट करी ।
*
एक तूं ही निरंकार (२३३)
सदगुर्च्या दरबारी येता राहे ना जगताचे ध्यान ।
मनोराज्य संपूनी जाई जाय संपूनी सर्वही मान ।
दाही दिशातून तुला पहावे दुजे न दृष्टीला यावे ।
विसर पडावा माझा मजला तव नामी तल्लीन व्हावे ।
दुर तुझ्या चरणाहुन होता वाटे मजला तो वनवास ।
दुःख मूळ 'अवतार' जगत हे क्षणोक्षणी मन होय उदास ।
*
एक तूं ही निरंकार (२३४)
उभी न राहे भिंत कधीही असेल जर कच्चा पाया ।
उभारणी सत्याची न होईल सत्याचा नसता पाया ।
अशक्य प्रभुला प्रसन्न करणे निजबुद्धी चातुर्याने ।
पैलपार ना जाईल नौका भरली जर कां दगडाने ।
अंतर्बाह्य निर्मळ जो नर प्रभु त्याचा स्वीकार करी ।
'अवतार' भावड्या भक्तजनांचे सदगुरुच कल्याण करी ।
*
एक तूं ही निरंकार (२३५)
दुःखमयी या जगतामाजी खुशी सुद्धां भासे रडवी ।
स्वप्न तुल्य पडछायेवरती प्राणी जगी आशा ठेवी ।
खोटी मान बढाई वाः वाः मानवास हैराण करी ।
अपुले यश दुसर्‍याची निम्दा इच्छा ऐसी मनी धरी ।
प्रेमानंद मिळे तव द्वारी आणिक स्थान दुजे नाही ।
'अवतार' तुझ्या द्वारावीण कोठे सुखशांती जगती नाही ।
*
एक तूं ही निरंकार (२३६)
झगडे दंगे आणि लढाया असे जगी यांचा बाजार ।
वैर द्वेष ईर्षा निंदेने भरला हा सारा संसार ।
कळक परस्परे घर्षण होता एक दुजा संगे सडती ।
ऐशापरी मानव या जगती परस्परे लढूनी मरती ।
जाणीयले जर एक पित्याला सकल वाद मिटूनी जाती ।
'अवतार' सदगुरु नांदवू शके बंधुभावना या जगती ।
*
एक तूं ही निरंकार (२३७)
ज्याला कोणी नसे सहारा गुरु तयाला साह्य करी ।
पालक नाही ज्याचा कोनी पालन त्याचे गुरु करी ।
गुरुवाचोनी पापी जनांचा कोणी ना करिती स्वीकार ।
अभिमानाचा रोग मिटवूनी अपार सदगुरु करी उपकार ।
'अवतार' म्हणे हे ज्ञान गुरुचे होत नसे जोवर कोणा ।
जीवनाचा उद्देश तयाला शक्य नसे समजूनी येण्या ।
*
एक तूं ही निरंकार (२३८)
वनी जाऊनी व्रत उपसवे देह कुणी कष्टवी जरी ।
मिथ्या मानुनी कोणी मनाचे जीवन अपुले त्रस्त्र करी ।
पूजा पाठ नमाजे करूनी देती कष्ट शरीराला ।
मूढमती ते जाणा प्राणी जे भजतात प्रतिमेला ।
जन्म मिळाला याच करणे प्रभुरूप ओलखण्यासी ।
'अवतार प्रभु प्राप्तीवीण पुजा व्यर्थही समया घालवीसी ।
*
एक तूं ही निरंकार (२३९)
माणसाहूनी पशु चांगला नसती जर मानवी विचार ।
पक्षी उत्तम नराहुनी त्या कधी न ते करिती तक्रार ।
हाडे चर्म पशुंची अपुल्या अनेक कामाला येती ।
त्यांचे गुण स्वभाव मानवा बहुत अशी शिकवण देती ।
पशु मानवामाजी अंतर आहे इतुकेची 'अवतार' ।
ब्रह्मज्ञान प्राप्तीचा केवळ मानवास आहे अधिकार ।
*
एक तूं ही निरंकार (२४०)
ईश्वर अल्ला गॉड वाहेगुरु सर्वही नांवे या प्रभुची ।
राम महम्मद नानक ईसा नांवे प्रिय सकल असती ।
निरंकार नाम या युगाचे घेईल जरी कुणी हे नाम ।
जाणिल्यावीना पाहिल्यावीना कामी ना येई हे नाम ।
पाहिले दर्शन नंतर प्रीती त्याचे नंतर स्मरण करी ।
'अवतार' म्हणे हरि दर्शनावीना स्मरण नसून विलाप करी ।