॥ श्रीगणेशाय नमः ॥
मुनीसि ह्मणे जन्मेजयो ॥ वैशंपायना तूं मतीचा डोहो ॥ तरी पुढील कथान्वयो ॥ सांगिजे मज ॥१॥
मग ह्मणे वैशंपायन ॥ राया तूं श्रोता विचक्षण ॥ आतां अग्रकथाप्रश्न ॥ दत्तचित्तें अवधारीं ॥२॥
नळें जातिकरा राज्य दीधलें ॥ समग्र सभेमाजी बैसले ॥ तंव सप्तद्दीपींचि राजे आले ॥ नमस्करा ॥३॥
रावण कुंभकर्ण विभीषण ॥ शतघुबडेश्वर पक्षिगण ॥ समस्त राजे येऊन ॥ नमस्कारिलें जातिकरा ॥४॥
सकळ सभेमाजी बैसले ॥ तंव नळरायें ह्मणितलें ॥ कीं स्वर्गासि जाणें राहिलें ॥ मध्येंचि लागले वाडदिवस ॥५॥
चातुर्यं बोलिले रायराणे ॥ मेरुसि सव्य घालणें ॥ उत्तरेकडोनि पूर्वेसि जाणें ॥ शीघ्र घेणें अमरावती ॥६॥
ऐसा विचार ऐकोनि रावो ॥ निशाणीं देववीतसे घावो ॥ सुरवरां उपजला भेवों ॥ तयेवेळीं ॥७॥
इकडे नृसिंह ह्मणे नळासी ॥ राया विचार परियेसीं ॥ आणावें आपुलें अंतःपुरासी ॥ जावों स्वर्गासी सकुंटुब ॥८॥
येरें दूत पाठविले ॥ ते कुटुंबासी घेवोनि आले ॥ मग शीघ्र दळ चालिलें ॥ स्वर्गमार्गें ॥९॥
सुचना अपूर्व करोनी ॥ मेरूनि सव्य घालोनि ॥ गिरिकंदरें वोलांडुनी ॥ चालिले उत्तरदिशे ॥१०॥
ते उत्तरदिशाही सांडोनी ॥ सैनिक गेले ईशान्यकोणीं ॥ तंव उदयाचळ नयनीं ॥ देखोनियां वेधंती ॥११॥
षट्‌पर्वताहूनि उदयगिरी ॥ अठरासहस्त्र योजनें दूरी ॥ क्रमोनि गेले सपरिवारीं ॥ दिवसां अठ्ठाविसां ॥१२॥
तो उदयाचळ उंचतर ॥ येककोटी योजनें थोर ॥ तेथें राजा महावीर ॥ चंद्र मौळी नामें ॥१३॥
तेणें पूर्वीं देव जिंकिले ॥ अमरमुवन घेतलें ॥ तिन्हीदेव आकर्षिले ॥ ह्मणोनि नाम चंद्रमौळी ॥१४॥
वरुषें सहस्त्र येक्यापाशी ॥ तेणें राज्य केलें अमरावतीसी ॥ मग राहिला उदयाचळासी ॥ स्वेच्छाचारें ॥१५॥
तयाचें सैन्य अवधारा ॥ रहंवर क्षोणी अकरा ॥ कुंजर क्षोणी अठरा ॥ पायभारां मिती नाहीं ॥१६॥
एकवीस क्षोणी असिवार ॥ सतराक्षोणी धनुर्धर ॥ येकवीस क्षोणी उष्ट्रवीर ॥ एकी क्षोणी वाजंत्रे ॥१७॥
इतुकें दळ घरींचें ॥ वरी तेतीसकोटी स्वर्गींचें ॥ दुसरें तदुपरि इंद्राचें ॥ सोयरीकपण ॥१८॥
पूर्वील काळीं उदयाचळीं ॥ होता निर्माल्य महाबळी ॥ हा चंद्रमौळी त्याचे कुळीं ॥ जाहली पिढी पांचवी ॥१९॥
तयापरिस प्रतापी जाहला ॥ अगणित दळभार ॥ मेळविला ॥ असो तो उदयाचळ वेढिला ॥ नळें दळभरिंसीं ॥२०॥
तेव्हां वाजंत्रांच्या गजरीं ॥ ब्रह्मांड थरारिलें भारी ॥ ध्यानस्थ होता त्रिपुरारी ॥ तोहि अंतरीं गजबजिला ॥२१॥
नाद वाजंत्रांचा ऐकिला ॥ अनुहातध्वनी विसरला ॥ गजबजोनियां उठिला ॥ ह्मणत रामराम ॥२२॥
तंव नारद तेथ गेलाहोता ॥ तेणें ऐकिलें उच्चारितां ॥ मग पुसिलें जगन्नाथा ॥ येरें श्लोक सांगीतला ॥२३॥
नारदें ताडपत्री लिहिला ॥ मग तो ब्रह्मयाजवळी नेला ॥ तेणें तयाचा विस्तार केला ॥ शतश्र्लोक ॥२४॥
ते घेवोनि ब्रह्मकुमर ॥ गेला बद्रिकाश्रमीं शीघ्र ॥ देखिला वाल्मीक ऋषीश्वर ॥ तया श्लोक निरूपिले ॥२५॥
त्यावरूनियां वाल्मीकें ॥ रामायण भाषिलें हरिखें ॥ जें शतकोटी संख्या निकें ॥ रामनसतांची ॥२६॥
येककोटी आगळें केलें ॥ तें बद्रिकाश्रमीं ठेविलें ॥ येर शतकोटी वांटिलें ॥ तिहींलोकीं ॥२७॥
तें संकलितमार्गें संपूर्ण ॥ ऋषींनीं केलें कथन ॥ तेथील गव्हरकथा कारण ॥ परियेसी जन्मेजया ॥२८॥
ऋषीनें अनागत भाषिंले ॥ तयाचें फळ कैसें जाहलें ॥ तेंही आतां ऐकें वहिलें ॥ संक्षेपमार्गें ॥२९॥
उदयाचळीं वेढा पडिला ॥ तेथं रावणा उच्चाट सुटला ॥ मग बंधुवासि बोलिला ॥ कीं चलावें येथोनियां ॥३०॥
मजसी वाटतसे मनीं ॥ राज्य करीन नवखंडमेदिनी ॥ तरी आतां सुरगण बांधोनी ॥ नेवों लंकेसी ॥३१॥
काय पुसाव या भूपाळां ॥ ह्मणोनि दळभारेंसीं चालिला ॥ तो स्वर्गभुवनीं पावला ॥ इंद्र जिंकिला संग्रामीं ॥३२॥
तेतीसकोटी सलोकपाळ ॥ ते बांधोनियं सकळ ॥ घेवोनि गेला उताविळ ॥ लंकेमाजी ॥३३॥
अमित मेळविला दळभार ॥ राज्य करी दशशिर ॥ तो समूळ सांगतां विस्तार ॥ होईल ग्रंथा ॥३४॥
कीं जें बालकांड विशेषें ॥ तृतीय स्तबकीं कथिलें असे ॥ उरलें रामायण सर्वाशें ॥ सप्तमस्तबकीं ॥३५॥
ह्मणोनि खंडिली पुनरुक्ती ॥ कथा परियेसीं भुपती ॥ असो उदयाचळपर्वतीं ॥ पडिला वेढा ॥३६॥
तंव देव नेले रावणें ॥ तें मध्येंचि जाहलें घालणें ॥ असो जातिकरें नृपनंदनें ॥ कायकेलें परियेसा ॥३७॥
राजे समस्त बोलाविले ॥ ह्मणे कष्ट तुह्मांसि जाहले ॥ स्वल्पकर्य असे उरलें ॥ रहावें सावधान ॥३८॥
हा पारकियांचा देश ॥ कवणाचा न मानावा विश्वास ॥ ऐसा करोनियां सौरस ॥ संबोखिले मेळिकार ॥३९॥
तंव दूतद्दारें वृत्तांत ॥ जाहला चंद्रमौळीसि श्रुत ॥ ह्मणे येवढा कोण नृपनाथ ॥ ते करा शुद्धी ॥४०॥
ऐंकोनि दूत धाविन्नले ॥ समाचार घेवोनि आले ॥ रायासि वृत्त जाणविलें ॥ कीं हा सोमवंशीय ॥४१॥
यासी हस्तनापुरीं वसणें ॥ वोळंगती रावराणे ॥ आतां स्वर्ग घ्यावया कारणें ॥ पातला येथ ॥४२॥
मग कोपोनियां दळभारेंसीं ॥ चंद्रमौळीं चालिला वेगेंसीं ॥ ऐसें देखोनि रायांसीं ॥ हाकारिलें जातिकरें ॥४३॥
सप्तद्दीपींचि राव आले ॥ तया सन्माने विडे दीधले ॥ तंव तेथे गिवसिते जाहले ॥ रावणकुंभकर्णा ॥४४॥
तेव्हा समस्त राजे ह्मणती ॥ त्यांहीं लुटोनि अमरावती ॥ बंदी घातला सुरपती ॥ देवांसहित ॥४५॥
जातिकार विस्मित जाहला ॥ नळा नघुकासी बोलिला ॥ जीजी स्वर्गाचा ठावो फोडिला ॥ आतां कैसें करावें ॥४६॥
नळ ह्मणे वोखटें जाहलें ॥ देव रावणें बंदीं घातले ॥ आतां स्वर्गीं जाणें राहिलें ॥ परि जिंकिजे चंद्रमौळीसी ॥४७॥
नंतरें स्थापोनि मागुता ॥ आपण नगरासि जावों सर्वथां ॥ ऐसी आज्ञा होतां समस्तां ॥ वाजिन्नलें निशाणा ॥४८॥
जातिकर रथीं आरुढला ॥ चातुरंगभार उठावला ॥ नृसिंहरावो चालिला ॥ देवोनि हाक ॥४९॥
चंद्र्मौळीही उठावला ॥ सिंहनादें गर्जिन्नला ॥ अमितबाणीं वर्षताजाहला ॥ सैन्यावरी ॥५०॥
इकडूनि नृसिहें तत्क्षणीं ॥ तयाचे तोडिले बाण बाणीं ॥ संग्राम जाहला आयणीं ॥ उभयवीरां ॥५१॥
नृसिंहें चंद्रमौळीं विंधिला ॥ बाणें मूर्छागत पाडिला ॥ परि तो सांवरूनि घांवला ॥ शरीं भेदिला नृसिंहा ॥५२॥
पळ काढिला नृसिंहें ॥ तंव धावणें केलें येकाक्षरायें ॥ परस्परें जाहले घाये ॥ चंद्रमौळीसी ॥५३॥
चंद्रमौळीनें शीघ्रगती ॥ अभिमंत्रोनि सोडिली शक्ती ॥ ते बैसली निर्घातीं ॥ एकाक्षासी ॥५४॥
तेणें अंबर गर्जिन्नलें ॥ सैन्य तीनक्षोणी पडलें ॥ तंव जन्मेजयें आक्षेपिलें ॥ कीं हें कळे केवीं ॥५५॥
सैन्य तीनक्षोणी पडलें ॥ हें कोणी सांगितलें ॥ मग वैशंपायन बोलिले ॥ ऐकें राया ॥५६॥
जैं एकलक्ष सैन्य पडेला ॥ तैं शिरेंविण घड नाचेल ॥ आणि तेंचि संग्राम करील ॥ रणामाजी ॥५७॥
मागुती जन्मेजया ह्मणे ॥ लक्षक्षोणी केवीं गणण ॥ येरू ह्मणे ऐकें बोलणें ॥ भविष्योत्तरींचे ॥५८॥
जरी शिरंविण पायाळवीर ॥ नाचतां देखिजे भुचर ॥ तरी ह्मणिजे साचार ॥ पडिला लक्षयेक ॥५९॥
शिरेंविण असिवारू ॥ जरी नाचतां देखिजे वीरू ॥ तरी कोटियेक संहारू ॥ जाहला सत्य ॥६०॥
शिरेंविण वांरु नाचे ॥ तरी प्रमाण अर्बुदाचें ॥ आणि शिरेंविण नृत्य उष्ट्रांचें ॥ तरी पडलें खर्वयेका ॥६१॥
जरी शिरेंविण डोले हत्ती ॥ तरी एकपद्मा जाहली शांती ॥ अंतराळीं रथ भ्रमतीं ॥ तैं पतित क्षोणियेक ॥६२॥
तरीं ऐकें गा नृपनाथा ॥ कंठनाळेंविण भ्रमतां ॥ देखिलें गगनीं तीनी रथां ॥ तिये रणीं ॥६३॥
हें भविष्योत्तरींचे मत ॥ लक्षोनि सांगीतलें गणित ॥ तंव जन्मेजय विनवित ॥ कीं सांगें अग्रकथा ॥६४॥
मुनि ह्मणे येकाक्ष रणीं पडला ॥ तैं सैन्या हाहाःकार जाहला ॥ ह्मणती महाराजा निमाला ॥ इलावतींचा ॥६५॥
मग षट्‌पर्वतीचा महाबळी ॥ विजय चालिला समद्ळीं ॥ तंव पातल चंद्रमौळीं ॥ पाचारित ॥६६॥
तया संसाणोनि विजय ॥ संग्रामासि सन्मुख राहे ॥ हें नघुकें देखोनि लाहें ॥ प्रेरिला रथ ॥६७॥
नळही चालिला देखोनि तया ॥ घुबडेश्वर सहित पक्षिया ॥ तैं कानाडी भरोनियां ॥ विधिलें चंद्रमौळीतें ॥६८॥
घाई पडलें पक्षि देखा ॥ एक घेवोनि पळाले शिलीमुखा ॥ तंव शस्त्र प्रेरिले वन्हिमुखा ॥ चंद्रमौळियें ॥६९॥
इकडूनि विजयनृपवरें ॥ वन्हिविझविला वरूणास्त्रें ॥ जळधारी वर्षला थोरें ॥ मेघसमूह ॥७०॥
चंद्रमौळीचे सैन्य अशेष ॥ रणीं पडलें बारालक्ष ॥ तंव मारुतास्त्रें निःशेष ॥ निवारिलें येरें ॥७१॥
मग मळ नघुक अंतराळीं ॥ रथप्रेरित पातले बळी ॥ त्यांहीं पाचारिला चंद्रमौळीं ॥ उतरोनि रथ ॥७२॥
आणि शतघुबडेश्वर पक्षियेंसी ॥ पुनरपि उठाला आवेंशीं ॥ तेणेंही पाचारिलें चंद्रमौळीसी ॥ साहें साहें ह्मणोनियां ॥७३॥
तंव जन्मेजय प्रश्न करीं ॥ कीं नळनघुक जावोनि अंबरीं ॥ मागुते आले भूमीवरी ॥ कवण हेतु ॥७४॥
मग वैशंपायन ह्मणे ॥ मेळिकारहूनि येक्यायशीं योजनें ॥ दळीं दाटले रायराणे ॥ तेणें मार्ग न सांपडे ॥७५॥
तेथ सैन्याची दाटी थोरी ॥ ह्मणोनि रथ प्रेरिले अंतरी ॥ मग उतरोनि रनक्षेत्रीं ॥ चंद्रमौळी पाचरिला ॥७६॥
येरें पांच बाण प्रेरिलें ॥ दोनी नळासी लागले ॥ येकें पक्षियासी उडविलें ॥ दोन खोंचले नघुकासी ॥७७॥
नघुक घुबडेश्वर गजबजिले ॥ ह्मणोनि प्लक्षद्दीपपती आले ॥ असंख्यात गज लोटिले ॥ वेढिलें चंद्रमौळीसी ॥७८॥
येरें असंख्यात बाणीं ॥ गज भेदिले सत्राणीं ॥ तंव उठावलीं दोनी ॥ महासैन्यें ॥७९॥
उसणघाई धडधडाट ॥ जाहला शस्त्रास्त्रीं भडभडाट ॥ थोर जाहली आटाआट ॥ उभय सैन्यां ॥८०॥
तंव तो नामें जातिकार ॥ रथ प्रेरूनि आला शीघ्र ॥ आणि धांवला नघुकवीर ॥ पिता मूर्छित देखोनी ॥८१॥
तैसाचि शतघुबडेश्वर ॥ धाविन्नला वेगवत्तर ॥ करिती भोंवता घेघेकार ॥ तेणें घाबरला चंद्रमौळीं ॥८२॥
सैन्यें उठावलीं संसारोनी ॥ तेथ जाहली झोटधरणी ॥ अशुद्धें रांपली मेदिनी ॥ पूर समुद्रीं मिळाला ॥८३॥
तयेवेळीं जातिकरें ॥ युद्ध मांडिलें दुसरें ॥ वीर असंख्य भेदिले शरें ॥ तें गिरिकंदरी पळाले ॥८४॥
मग नळाजवळी गेले ॥ नेत्र परिमार्जुन सावध केलें ॥ तेथोनि मेळिकारासि आले ॥ बांधोनि चंद्रमौळीतें ॥८५॥
तंव येक नवलावो जाहला ॥ येकाक्ष रणीं होता पडला ॥ तयावरी उजेड पडला ॥ दिव्य‍औषधींच ॥८६॥
येकाक्ष सजीव हो‍उनी ॥ आला मेळिकारीं तत्क्षणीं ॥ नळानघुका नमस्कारूनी ॥ भेटला जातिकार ॥८७॥
सभा केली तियेवेळीं ॥ बंधन सांडोनि आणिला चंद्रमौळी ॥ वस्त्रालंकार वाहिले भूपाळी ॥ संबोखिला नळरायें ॥८८॥
ऐसा समारंभ जाहला ॥ चंद्रमौळी संतोषला ॥ पुढें बहुत काळ क्रमिला ॥ तिये स्थानीं ॥८९॥
जातिकारासि पुत्र जाहला ॥ दूतद्दारें वाघावा आला ॥ तेणें वृत्तांत सांगितला ॥ कीं पुत्रवंती सुमुजाराणी ॥९०॥
ऐकोनि सभा हरिखली ॥ नघुक महादानें दीधलीं ॥ मग पुत्राचे मुख कमळीं ॥ पाहिलें देखा ॥९१॥
नळनधुकें पुत्र देखिला ॥ तो अनुसयो नाम पावला ॥ दिवसमाशीं वाढिन्नला ॥ आजानुबाहू ॥९२॥
नृसिंह ह्मणे चंद्रमौळीतें ॥ त्वां कन्या द्यावी अनुसयातें ॥ येरु पावोनि संतोषातें ॥ जाहला पुसता ॥९३॥
ह्मणे तुह्मी कां आलेति येथें ॥ संग्रामीं जिंकिलें आह्मातें ॥ तंव नळ ह्मणे तयातें ॥ जातहोतों मेरुप्रांतीं ॥९४॥
हस्तनापुराहोनि निघालों ॥ ते येथ परियंत पातलों ॥ पश्चिममार्गें लागलों ॥ कष्ट जाहले ह्मणोनियां ॥ ९५॥
ऐकोनि चंद्रमौळी ह्मणे ॥ कीं पश्निममार्ग कोणी नेणे । परि तुह्मी भले राणे ॥ कीं आलेति येथवरी ॥९६॥
नळ ह्मणे गा चंद्रमौळी ॥ राजे जिंकोनि महाबळी ॥ आह्मी आलों तुमच्या स्थळीं ॥ तंव नवल येक वर्तलें ॥९७॥
रावणें स्वर्ग घेवोनी ॥ देव घातले बंदिखानीं ॥ आतां कार्य नाहीं तेथें जाउनी ॥ ह्मणोनि युद्धा प्रवर्तलों ॥९८॥
पुढें ऐसें येथें वर्तलें ॥ मग चंद्रमौळीनें ह्मणितलें ॥ कीं तुमच्या द्दीपीं नवल जाहलें ॥ अयोध्ये अवतरला श्रीराम ॥९९॥
तेणें रावनादिकां मारिलें ॥ देव बंदीचे सोदविले ॥ लंकेचें राज्य दीधले ॥ बिभीषणासी ॥१००॥
तुमची हस्तनावती घेतली ॥ हे कथा नारदें सांगितली ॥ ह्मणोनि आह्या श्रुत जाहली ॥ ऐसें नळें ऐकिलें ॥१॥
नळ बोलिला जातिकरा ॥ यासी प्रतिकार विचारा ॥ येरु ह्मणे अनुसयाचा विवाह करा ॥ मग जावों स्वर्गासी ॥२॥
उपरी नघुक राव ह्मणे ॥ आतां स्वर्गा काय हो जाणें ॥ नगर आपुलें सोडवणें ॥ युद्ध करणें रामासीं ॥३॥
हें नघुकवाक्य ऐकोनी ॥ अवघीं संतोषली वाहिनीं ॥ मग ह्मणे नृसिंहराजमणी ॥ चंद्रमौळीसी ॥४॥
कीं अनुसयासी आपली कुमरी ॥ तुं देई गा बरवियापरी ॥ येरु ह्मणे तुमच्या विचारीं ॥ वर्तणें मज ॥५॥
मग ते निर्धता नामें बाळा ॥ दीधली अनुसया भूपाळा ॥ जाहला महोत्साह सोहळा ॥ चारी दिवस ॥६॥
निघावयाची मांडिली आयती ॥ तंव चंद्रमौळी करी विनंती ॥ कीं कन्येसि पुत्र जहल्यावरती ॥ जावें तुह्मीं स्वदेशा ॥७॥
तें समग्रां मानवलें ॥ ह्मणोनि तेथें नगर उभविलें ॥ दिवस आनंदेम क्रमिलें ॥ विनोदलीला ॥८॥
निर्धनेसी पुत्र जाहला ॥ रायें महोत्साह केला ॥ नळनघुकां संतोष जाहला ॥ जातिकरादिकां ॥९॥
नांव ठेविलें लघुभृत्य ॥ तो आजानुबाहू लक्षणयुक्त ॥ मग नृसिंहासि ह्मणत ॥ चंद्रमौळी ॥११०॥
तुवां केली हे सोयरिक ॥ तरी आमुचें ह्मणितलें ऐक ॥ आपुली कन्या सम्यक ॥ द्यावी लघुभृत्यासी ॥११॥
नृसिंहें कन्या दीधली ॥ लघुभृत्याची वर्‍हाडिका जाहली ॥ पर्णोनि मेळिकारा आणिली ॥ कामिनी नामें ॥१२॥
असो हें नळें विचारिलें ॥ राज्य लघुभृत्या दीधलें ॥ तेणे भूपाळ संतोषले॥ मग बोलिला नळराव ॥१३॥
आतां स्वदेशा चलाजावों ॥ चंद्रमौळी ह्मणे याहो ॥ येरां जाहला उत्साहो ॥ घावो निशाणी दीधला ॥१४॥
तेणें गजबजिले सुरवर ॥ ह्मणती आले सोमवंशी वीर ॥ यास्तव मांडिला विचार ॥ नारदेंसीं ॥१५॥
नारद ह्मणे सुरनाथा ॥ मी तेथ गेलों होतों आतां ॥ चंद्रमौळीं तयां समस्तां ॥ जाहलें सख्य ॥१६॥
ते जाताति स्वदेशासी ॥ तुं चिंता नकरीं मानसीं ॥ सुखें राज्य अमरावतीसी ॥ करीं इंद्रा ॥१७॥
ऐकोनि आनंदले सुरवर ॥ लागले दुंदुभी डमर ॥ इकडे चालती दळभार ॥ लघुभृत्यापुढें ॥१८॥
साठी क्षोणी गजर लागले ॥ समस्त भूपाळ चालिले ॥ मार्गीं आडवस्ती पावले ॥ हिमाचळासी ॥१९॥
लघुभूत्या ह्मणे नृपवरां ॥ हिमाचळ घेवोनि जाऊं नगरा ॥ मग वेढा घालोनि गिरिवरा ॥ पडिला पाढा ॥१२०॥
तें दूत्रीं हरिहरी जाणविलें ॥ कीं उत्तरेकडोनि राजे आले ॥ त्याहीं पर्वता वेढिलें ॥ तंव रायें दूत पाठविले ॥२१॥
त्यांहीं जावोनि पुसिलें वीरांसी ॥ तें ह्मणती हे राजे सोमवंशीं ॥ मग भेटले लघुभृत्यांसी ॥ स्तुतिपाठक ॥२२॥
राव संतोषोनि भाटांसी ॥ त्यागं दीधला तयांसी ॥ तंव ते ह्मणती तयासी ॥ कां पां पर्वता वेढिलें ॥२३॥
येरु ह्मणे अवधारा ॥ जात‍आहों हस्तनापुरा ॥ परि देखतां या गिरिवरा ॥ घ्यावा ऐसें वाटलें ॥२४॥
आतां तुह्मीं आपुले रायासी ॥ आणा आह्मां भेटावयासी ॥ मग येरीं जावोनि हरिहरासी ॥ केलें श्रुत ॥२५॥
कीं हा सोमवंशीय भूपाळ ॥ येणें जिंकिलें दिग्मंडळ ॥ मेरुप्रदक्षिणा करोनि सबळ ॥ जातो हस्तनापुरासी ॥२६॥
तुह्मां भेटावया बोलाविलें ॥ ऐकतां मन संतोषलें ॥ मग चातुरंगाचेनि मेळें ॥ भेटला हरिहर येवोनि ॥२७॥
परस्परें क्षेम पुसिलें ॥ अवघे स्वस्थानीं बैसले ॥ तंव दूत सभे आले ॥ अकस्मात ॥२८॥
ह्मणती लघुभुत्या पुत्र जाहला ॥ ऐकतांअनुसयो संतोषला ॥ तैं महोत्साहो वर्तला ॥ सकळ जनासी ॥२९॥
तो द्वादशादिवसांचा जाहला ॥ मग सभेमाजी आणिला ॥ आजनुबाहो देखिला ॥ नळादिसमस्तीं ॥१३०॥
अनुसयो होवोनि हर्षित ॥ पुत्रा नांव ठेविलें सुरथ ॥ द्खोनि हरिहर जाहला विस्मित ॥ मग विनवी समस्तां ॥३१॥
आमुची कन्या देवों सुरथा ॥ तें मानवलें नूपा समस्तां ॥ मग लीलावती स्वरूपवंत ॥ दीधली सुरथासी ॥३२॥
विवाह जाहला महोत्साहें ॥ बारावरूषें राहविले राये ॥ तंव पुत्र जाहला लीलावतीये ॥ नांव ठेविलें अजमीढ ॥३३॥
नळादिकीं विचारिलें ॥ राज्य अजमीढा दीधलें ॥ पुढील कथा ऐका वहिलें ॥ ह्मणे मधुकरकवी ॥३४॥
इति श्रीकथाकल्पतरू ॥ अष्टमस्तबक मनोहरू ॥ नघुकजातिकरविवाहप्रकारू । द्वादशोऽध्यायीं कथियेला ॥१३५॥
॥ श्रीकृष्णार्पणमस्तु ॥