मदर्पणं निष्फलं वा सात्त्विकं निजकर्म तत् ।
राजसं फलसंकल्पं हिंसाप्रायादि तामसम् ॥२३॥
सकळ कर्मक्रियाचरण । संकल्पेंवीण आपण।
सहजें होय ब्रह्मार्पण । हें निर्गुण साधन शोधितसत्वें ॥८॥
वर्णाश्रमधर्म सकळ । आचरे परी न वांछी फळ ।
माझे भक्तीचें प्रेम प्रबळ । हें कर्म केवळ सात्विक ॥९॥
माझें भजन हाचि स्वधर्म । याचि नांव गा निजकर्म ।
ऐसें ज्यासी कळे वर्म । सात्त्विक कर्म या नांव ॥३१०॥
स्वधर्म आचरोनि सकळ । इंद्रादि देवां यजनशीळ ।
जो वांछी इहामुत्र फळ । हें कर्म केवळ राजस ॥११॥
जे कर्मीं प्रकट हिंसा घडे । कां आमिचारिक करणें पडे ।
स्वरुपें जें कर्म कुडें । तें जाण धडपुडें तामस ॥१२॥
जेथ दांभिक कर्माचरु । जेथ साधूंसी अतिमत्सरु ।
जेथ निंदेचा प्रबळ भरु । तो कर्मादरु तामस ॥१३॥
आतां त्रिगुण आणि निर्गुण । यांचें चतुर्विध लक्षण ।
या श्लोकीं श्रीकृष्ण । स्वमुखें आपण सांगत ॥१४॥;