न तथा तप्यते विद्धः पुमान्बाणैः सुमर्मगैः ।
यथा तुदनित मर्मस्था ह्मसतां परुषेषवः ॥३॥
तिख्याचे अतितिख बाण । जेणें घायें होती विकळ प्राण ।
त्याहूनि दुर्जनाचे वाग्बाण । अधिक जाण रुपती ॥५७॥
लोहाचे बाण जेथ लागती । तेचि अंगें व्यथित होती ।
परी वाग्बाणांची अधिक शक्ती । घायें भेदिती पूर्वज ॥५८॥
लोहबाणाचे लागलिया घाये । ते पानपाल्या व्यथा जाये ।
परी वाग्बाण रुपल्या पाहें । तें शल्य राहे जन्मांत ॥५९॥
वर्मस्पर्शाचें बासटें जाण । विंधितां निंदेचे वाग्बाण ।
तेणें भेदितांचि अंतःकरण । सर्वांगीं पूर्ण भडका उठी ॥६०॥
दुर्जनाचिया दुरुक्ती । अपमानाची उद्धती ।
साहावयालागीं शांती । नव्हे निश्चितीं प्राकृतां ॥६१॥;
ऐशिया रीतीं यथोचित । उद्धवाचें मनोगत ।
संलक्षूनि श्रीकृष्णनाथ । शांतीचा निश्चितार्थ सांगों पाहे ॥६२॥
पूर्वी सांगीतलें निजशांतीसी । वेगीं साधीं म्हणे उद्धवासी ।
ते अटक वाटेल तयासी । अतिसंकोचासी पावेल ॥६३॥
होतें उद्धवाचे मानसीं । हे शांति असाध्य सर्वांसी ।
जाणोनियां हृषीकेशी । सांगे इतिहासेंसीं भिक्षुगीत ॥६४॥