भजन - १७१
विसरु नका हरि-नामा, विसरु नका हरि-नामा । गडे हो ! ॥धृ॥
सुंदर तनु ही दिधली ज्याने, लावियले जग-कामा ॥१॥
गर्भवासि पोसुनिया पिंडा, जिववी देउनि प्रेमा ॥२॥
बाहेरी निघता दुध देउनि, जगवी देह विरामा ॥३॥
तुकड्यादास म्हणे हरि गा रे ! नेइल तो निज-धामा ॥४॥
भजन - १७२
रमवा मन हरि-रंगी, रमवा मन हरि-रंगी । गडे हो ! ॥धृ॥
विषयसुखाची सोडुनी आशा, मस्त रहा सत्संगी ॥१॥
सुख दुःखासी मारुनि लाथा, निर्भय व्हा भवभंगी ॥२॥
कोणि न येती जन सांगाती, येइल राम प्रसंगी ॥३॥
तुकड्यादास म्हणे हरि गा रे ! तोडुनि माया ढंगी ॥४॥
भजन - १७३
संत-समागम साधा, संत-समागम साधा । गडे हो ! ॥धृ॥
सकल सुखाचा आगर तोची, तोडा ही भव-बाधा ॥१॥
क्षणिक सुखाशी रत होउनिया, का धरता उन्मादा ? ॥२॥
सत्संगाविण ज्ञान न पावे, तोडा हा जग-फंदा ॥३॥
तुकड्यादास म्हणे अनुभव घ्या, चाखा निर्मल स्वादा ॥४॥
भजन - १७४
भक्ति करा निष्कामी, भक्ति करा निष्कामी । हरिची ॥धृ॥
मागु नका त्या नाशिवंत सुख, तो नेइल निजधामी ॥१॥
प्रारब्धाने सर्व मिळे हे, स्थीर रहा प्रभु-नामी ॥२॥
धन्य मानुनी असले त्या स्थिती, रहा हरीच्या कामी ॥३॥
तुकड्यादास म्हणे हे करिता, होइल जीव अरामी ॥४॥
भजन - १७५
धरशिलना हरि ! हाती ? चुकविशिना जगप्रीती । अमुची ? ॥धृ॥
आयुष्याचे जीवनकलही, हटविशिना भ्रम-भीती ? चुक ० ॥१॥
कठिण दिसे हा मोह-पसारा, तरविशिना जिव नीती ? चुक ० ॥२॥
आशापाश नि लोभविकारा, हरविशिना या क्षीती ? चुक ० ॥३॥
तुकड्यादास म्हणे शेवटि तरि, रमविशिना पदि वृत्ती ? चुक ० ॥४॥