श्रीगणेशाय नमः ॥ श्रीकृष्णाय नमः ॥
ॐ नमो सद्‍गुरु सच्चिद्‍घन । वर्षताहे स्वानंदजीवन ।
मुमुक्षु मयूर आनंदले जाण । हरिखें उड्डाण करिताती ॥१॥
तो सजल देखोनि मेहो । सोहंभावें फोडिती टाहो ।
रोमांचपिसीं पसरूनि पहा हो । सत्त्वें लवलाहो नृत्याचा ॥२॥
नाचती स्वानंदाचेनि मेळें । तेणें सर्वांगीं निघाले डोळे ।
पिसें देखणीं जाहलीं सकळें । तें शिरीं गोपाळें वाहलीं ॥३॥
तो मेघ देखोनि संमुख । आर्त चातक पसरिती मुख ।
बिंदुमात्रें पावले सुख । नित्य निर्दोख ते जाहले ॥४॥
आर्ततृषा तत्काळ वोळे । निवाले तेणें स्वानंदजळें ।
मग हरिखाचेनि कल्लोळें । सुखसोहळे भोगिती ॥५॥
सुभूमि देखोनि निर्मळ । जाणोनि वर्षती काळवेळ ।
वर्षों लागले जी प्रबळ । जळकल्लोळ अनिवार ॥६॥
तेणें वोळलेनि कृपाभरें । शिष्यसरितेसी पुरु भरे ।
विकल्पवोसणें एकसुरें । महापुरें वाहाविलीं ॥७॥
तेणें प्रवाहनिर्मळजळें । चिदैक्यसागरीं सरिता मिळे ।
मग समरसोनि तेणें जळें । राहे निश्चळें निजरूपें ॥८॥
वैराग्यरावें शुद्ध केली । पृथ्वी निजवोला वोलली ।
कठिणत्वेंवीण मार्दवा आली । नाही अंकुरली बहुबीजें ॥९॥
अखंड वर्षतां जळमेळीं । वासनेचीं ढेपें विरालीं ।
सद्‍भावाची वोल जाली । वाफ लागली बोधाची ॥१०॥
तेथें न पेरतांचि जाण । सहज निजबीजें परिपूर्ण ।
अंकुरली आपणिया आपण । सिद्ध संपूर्ण स्वभावें ॥११॥
ते परम कृपेचिये पुष्टीं । स्वानंदें पिकली समदृष्टी ।
परमानंदें कोंदली सृष्टी । ऐक्यें संवसाटी जीवशिवां ॥१२॥
फिटला दुःखाचा दुष्काळू । पाहला सुखाचा सुकाळू ।
वोळळा सद्‍गुरु कृपाळू । आनंदकल्लोळू सच्छिष्यां ॥१३॥
वरूषतां निजपर्जन्यधारा । वर्षला नाना अवतारगारा ।
कार्यानुरूपें तदाकारा । विरोनि निराकारा त्या होती ॥१४॥
त्या पर्जन्याचा वोसडा । दैवें लागला जडामूढां ।
तो सरता होय संतांपुढां । अवचटेंसी तोंडा जैं लागे ॥१५॥
तो महामेघ श्रीहरी । सद्‍गुरुकृपा वोळे जयावरी ।
तोचि धन्य चराचरीं । पूज्य सुरनरीं तो कीजे ॥१६॥
गुरुनामें अति घनवटु । शिष्य तारूनि अतिहळुवटु ।
ज्याचा आदि मध्य शेवटु । न कळे स्पष्टु वेदांसी ॥१७॥
तो सद्‍गुरु श्रीजनार्दनु । वोळलासे आनंदघनु ।
तेणें एका एकु केला पावनु । सांडवोनु एकपण ॥१८॥
एक तेंचि अनेक । अनेक तेंचि एक ।
हेंही केलें निष्टंक । स्वबोधें देख बोधोनी ॥१९॥
बोधोनियां निज‍ऐक्यता । ऐक्यें लाविलें भक्तिपंथा ।
मज प्रवर्तविलें श्रीभागवता । निजकथा गावया ॥२०॥
तेचि श्रीभागवतींची कथा । दशमाध्यावो संपतां ।
ते बद्धमुक्तांची व्यवस्था । उद्धवें कृष्णनाथा पूसिली ॥२१॥
सखोल उद्धवाचा प्रश्न । ऐकोनियां श्रीकृष्ण ।
निजहृदयींचें गुह्यज्ञान । उद्धवासी जाण सांगेल ॥२२॥
येणें प्रश्नोत्तरश्रवणें । उठे जन्ममरणांचे धरणें ।
संसाराचें खत फाडणें । फिंटलें लाहणें विषयांचें ॥२३॥
मोक्षमार्गींचे कापडी । साधनीं शिणती बापुडीं ।
तिहीं शीघ्र यावें तांतडी । जिणावया वोढी बंधमोक्षांच्या ॥२४॥
जे कष्टती जपतपसाधनें । शिणती ध्येयध्यानअनुष्ठानें ।
ते ते शीघ्र या विंदानें । ज्ञानाज्ञानें जिणावया ॥२५॥
ऐशी कथा आहे गहन । श्रोतीं व्हावें सावधान ।
एका विनवी जनार्दन । स्वानंदघन तुष्टला ॥२६॥
अकरावे अध्यायीं जाण । इतुकें सांगेल श्रीकृष्ण ।
बद्धमुक्तांचें वैलक्षण्य । आणिक लक्षण साधूचें ॥२७॥
तेणेंच प्रसंगें जाण । सांगेल भक्तीचें लक्षण ।
अकराही पूजेसी अधिष्ठान । इतुकें निरूपण हरि बोले ॥२८॥