तान्दृष्टवा सूर्यसंकाशान्महाभागवतान्नृप ।
यजमानोऽग्नयो विप्राः सर्व एवोपतस्थिरे ॥२५॥
अमित सूर्यांचिया कोटी । हारपती नखतेजांगुष्ठीं ।
तो भगवंत जिंहीं धरिला पोटीं । त्यांची तेजाची गोष्टी अलोलिक ॥९६॥
त्यांचिया अंगप्रभा । सूर्य लोपताहे उभा ।
जिंहीं प्रभेसी आणिली शोभा । चैतन्यगाभा साकार ॥९७॥
नवखंड पृथ्वीचे अलंकार । नवनिधींचें निजसार ।
नवरत्नांचेंही निजभांडार । तें हे साकार नवही जण ॥९९॥
कीं ते नवही नारायण । स्वयें प्रगटले आपण ।
नवही नृसिंह जाण । देदीप्यमान पैं आले ॥२००॥;
आव्हानिले तिन्ही अग्नी । उभे ठेले त्यांतें देखोनी ।
ते हे भागवतीं देखिले नयनीं । इतरांलागुनी दिसेना ॥१॥
येतां देखोनि तेजोमूर्ती । ऋत्विज आचार्य उभे ठाकती ।
साउमा धांवे विदेहनृपती । स्वानंदवृत्ती सन्मानी ॥२॥
सवेग घाली लोटांगण । मुगुट काढोनि आपण ।
मस्तकीं वंदूनियां चरण । पूर्णादरें जाण आणिता झाला ॥३॥