ये कोपिताः सुबहु पाण्डुसुताः सपत्नैर्दुर्द्यूतहेलनकचग्रहणादिभिस्तान् ।
कृत्वा निमित्तमितरेतरतः समेतान् हत्वा नृपान्निरहरत्क्षितिभारमीशः ॥२॥
दुष्ट अकर्मी अतिघोर । ज्यांची सेना धराभार ।
ते वधार्थ करावया एकत्र । कलहाचें सूत्र उपजवी कृष्ण ॥६॥
येणें श्रीकृष्णसंकल्पोद्देशें । हों सरले कपटफांसे ।
तेणें कपटें बांधून कैसे । वधवी अनायासें कौरवभार ॥७॥
जगीं द्यूत खेळिजे दुष्टें । तेंही आरंभिलें कपटें ।
धर्मावरी फांसे खोटे । घालिती हटें दुर्बुद्धि ॥८॥
बाळेभोळे अज्ञान जनीं । तेही गांजिती ना धर्मपत्नी ।
ते साचचि धर्माची मानिनी । आणिली बांधोनी सभेमाजीं ॥९॥
दुःशासनें धरिले वेणीकच । तेणेंचि वाढली कचकच ।
तें कर्म त्याचें त्यासीच । भंवलें साच त्याभोंवतें ॥२१०॥
वनीं कोणी कोणा नागवी । तो नागोवा राजा आणवी ।
सभेसि राजा उगाणवी । तैं मृत्यूची पदवी मस्तका आली ॥११॥
अन्यायेंवीण नागवी रावो । तैं धांवणिया धांवे देवो ।
द्रौपदीवस्त्रहरण पाहा हो । हा मुख्य अन्यावो कौरवां ॥१२॥
अग्निदानें गरदानें । धनदारा अपहारणें ।
घाला घालूनि मारणें । शस्त्रपाणी होणें वधार्थ ॥१३॥
अवज्ञा आणि हेळण । दुरुक्ती जें धर्मच्छळण ।
हेंचि निमित्तासी कारण । केलें संपूर्ण श्रीकृष्णें ॥१४॥
पतिव्रतेचें वस्त्रहरण । तेणे तत्काळ पावे मरण ।
हेंचि कलहाचें कारण । कुळनिर्दळण येणें कर्में ॥१५॥
ऐसा जो धर्माचा विरोधी । त्यासी देवो अवश्य वधी ।
यालागीं पांडवांचिये बुद्धी । अत्युग्र त्रिशुद्धी उपजवी कोपु ॥१६॥
भूभारहरणचरित्र । सखे-स्वजन-सुहृद-स्वगोत्र ।
शास्त्रविवेकी अतिपवित्र । त्यांमाजीं विचित्र उपजवी कलहो ॥१७॥
धराभार हरावया गोविंदु । कळवळियाचे सखे बंधु ।
करविला तेथ गोत्रवधु । साह्य संबंधु राजभारेंसीं ॥१८॥