(साकी)
पितृकार्य हें सारुन नंतर प्रश्न करी मातेला ।
आज्ञेपरि मीं क्षत्रिय सारे वधणें या कृत्याला ॥१॥
धृ०॥सुन सुन माताजी यशद करीं मम आजी ।
कृत्य असें हें करणें आहे एकवीस संख्याक ।
गोष्ट खरी पण बलाढय सारे वीर बहू संख्याक ॥२॥
कार्तवीर्य हा बलाढय आहे भीती त्या इंद्राला ।
त्यासी वधण्या उपाय कथणें विनवित मी तुजला ॥३॥
(स्वागता)
रेणुका वदलि यत्‍न कुमारा । शंकरा शरण जा सुविचारा ।
इच्छुनी तप करीं बहु भक्ती । सांब देइल तुला बहु शक्ती ॥४॥
रेणुकासुत निघे शिव सांबा । पार्वती बघतसे शिव अंबा ।
सूत तो स्तवितसे शिव देवा । पावला बघुन तो शिव भावा ॥५॥
रेणुकासुत कथी भव वार्ता । क्षत्रियां हननिची मम आर्ता ।
पूर्ण ही करुनि दे तव भक्ती । सांगती शिव तया लघु युक्ती ॥६॥
(गीति)
शंभू म्हणे तयाला, गणपति करि कार्यभाग तो साच ।
यास्तव तयास भजणें, मंत्र कथीं मी उपाय तुज हाच ॥७॥
मंत्र षडक्षर दिधला, त्यापरि तपसा करी परशुराम ।
कृष्णा-तीरप्रदेशीं उत्तरभागीं विपीन सुख-धाम ॥८॥
सकलेंद्रियें तशीं त्या, एकाग्रचि पूर्णशा मनोवृत्ती ।
करुनी मंत्र जपे तो, लक्ष मिती कीं निवान्तशा चित्तीं ॥९॥
तपसा पाहुन त्याची, प्रसन्न झाले गजानन प्रभु ते ।
प्रकटूनियांच तेथें, मागे वर तो मनोरथांपरि ते ॥१०॥
जमदग्नि-सूत मागे, वर जेव्हां त्या प्रभूस विनयानें ।
अर्पुनि परशु प्रभु मग, क्षत्रिय सारे वधी अतां यानें ॥११॥
तेव्हांपासुन म्हणती, त्या भक्ताला वरें परशुराम ।
स्थापी गणेशमूर्ती, पावन केलें असेंच तप-धाम ॥१२॥
परशूबलेंच तोडी, नृपती कर दोन ठेवुनी समरीं ।
सहस्त्रार्जुनासहित तो, निर्विर करि परशुराम एकसरीं ॥१३॥
युद्धप्रसंग झाले, संख्या त्यांची प्रसिद्ध एकविस ।
यज्ञ करुनियां मोठा, अवनी दिधली सुदान विप्रांस ॥१४॥
विधिनें व्यांसा कथिला, महिमा ऐसा गणेशभक्तीचा ।
कवनें करुन कथिला, गणेशचरणीं यथामती साचा ॥१५॥