कस्तुरी वाळवित होते माडीवरती ॥
बेदरची कामसेना चतुर गुणवंती ॥ध्रु०॥
बेदर शहर आदि ठिकाणा ॥
पात्रा नांदे कामसेना ॥
चतुर गुणवंत देखिली वदना ॥
घरि अमिर द्रव्य खजिना चढती नवती ॥
साहाराग छत्तीस रागिण्या जाणत होती ॥चाल॥
साहा राग छत्तिस रागिण्या जाणत होती ॥
कंठांत जसि कोयाळ बोलुन पुरती ॥
ति एके दिवसी बसली माडीवरती ॥
अंमल अडचा प्रहाराचा दुपार कलथी ॥
कस्तुरी वाळवित होती आपले हाती ॥
मध्यम सुटला वायु त्याच वक्ती ॥
त्या कस्तुरीचा श्वास वायु संगती ॥
दौलताबादेस गेला राव बाच्छायप्रती ॥
आज कस्तुरी कोणापसी श्वास मारिती ॥
याउपर दिवाण बोले बाच्छाया प्रती ॥१॥
दिवाण म्हणे बाच्छाया अवधारी ॥
बेदरी वाळत असे कस्तुरी कामसेनाचे माडीवरी ॥
कि पवने श्वास आला येथवरी ॥ की सत्य जाणा ॥
बाच्छाय म्हणे सांभाळून बोला वचना ॥चाल॥
बाच्छाय म्हणे सांभाळून बोला वचना ॥
हे लटके झाले तरी सिर माराना ॥
ति वेळ लिहिली त्याच दिनमाना ॥
मग जासुदाची जोडी केली रवाना ॥
ति गेली बेदरी जिथे कामसेना ॥
ऐकता पुसु लागली धुंडती कवणा ॥
जासुद म्हणे बाच्छाये धाडिले आपणा ॥
पत्र दिधले तिजपासी वाची कामिना ॥
विचित्र हास्य कस्तुरी नाव निघताना ॥
वाळविली काणे दिवसी वेळ सांगाना ॥
लिहुन पाठवा ठिक या अर्थी ॥
मग बहिरी निजामशाहा गणिका पुसती ॥३॥
अमुक दिवस अमुक वेळ ॥
पत्र लिहीती गणिकाचे वेल्हाळ ॥
लाखोटे दिले करून त्या वेळ ॥
दिधले जासुदाजवळ ॥
कि जोडी फिरली दौलताबादेस ताबडतोब गेली ॥चाल॥
दौलताबादेस ताबडतोब गेली ॥
बाच्छाई कचेरी होती तेव्हा भरली ॥
खुर्निसा करून जासुदे पत्र अर्पिली ॥
साबाजि अनंताने हुजर वाचिली ॥
तो दिनमान ति वेळ ठीक निघाली ॥
ऐकुन हासे बाच्छाय शाबासकी दिधली ॥
आज पत्र तुम्ही चतुराई आम्हास कळली ॥
ही वार्ता दुनियामधे प्रगट झाली ॥
साबाजी रणाळे कर चातुरवल्ली ॥
बेदरी निजामशाहिची जोडी बनली ॥
ति इकडे कामशेना मनात झुरती ॥
साबाजी अनंताला पाहुन म्हणती ॥३॥
गणिका तेव्हा कामसेनाने ॥
सर्व श्रृंगार काढिला तिने ।
विंदिसिसफूल गळ्यामधे रत्ने ॥
नथनी बुलाख सुढाळ वदने ॥
गळ्यात चिंचपेट्या मनगट्या मणि ॥
कुसुंबी जरी पिसवाजरेल चरित कंठी ॥चाल ॥
कुसुंबी जरी पिसवअवेळ जरित कंठी ॥
रुणझुण पायि पोल्हारे जोडवे बोटी ॥
वरकड डागिन्याची घेतली पेटी ॥
बत्तिस अभरणे अवचळ द्रव्य गांठी ॥
गाडीत बसुन चालली बाच्छाय भेटी ॥
स्वर्गीहुन आली रंभा सुखाचे साठी ॥
हि उपमा साजे तिला चतुर मोठी ॥
पोहोचली दौलताबादेस हर्ष चित्ती ॥
चांभार टेकडीजवळ घेतली वस्ती ॥४॥
गायन करी कामशेना पुरती ॥
जंगली हरणे तेथे होती ॥
आलाफ केला त्याच ठायाप्रती ॥
गवरी रागिणी झालि बोलती ॥
तो आळविला तिने ॥
त्या नारिजवळी आली जंगली हरणे ॥
चाल ॥ त्या नारिजवळी आली जंगली हरणे ॥
बैसला तिचे सन्मुख रागज्ञानाने ॥
हार गळ्यातिल काढिला त्या गणीकेने ॥
हरणाच्या गळा घातला आप हस्ताने ॥
मग बाच्छाया फिर्याद केली त्या नारीने ॥
तुमच्या नगरामधे मला झालि आठवण रात्री ।
गळ्यांतुन हार नेला चोरून ॥
ह्या ठिकाणि लावावा मेहरबान ॥
ऐकुन बाच्छाय म्हणे दिवाणाप्रती ॥
हार इवा इजला द्यावा ऐसे म्हणती ॥५॥
हुकुम बाच्छाय ऐक असा जाहला ॥
सावजि अनंत तेथून निघाला ॥
संगे घेऊन कामसेनेला ॥
तेव्हा तो तिसी पुसू लागला ॥
कोठे ठिकाणी घेऊन गेला चोर त्या रानी ॥
मग दोघे चालली तेव्हा हस्त धरुनी ॥चाल॥
मग दोघे चालली तेव्हा हस्त धरुनी ॥
हार गेला तेथे बसली दोघे जा नी ॥
मग काय केले सावजि अतंतानी ॥
तो सर्व गुणसंपन्न पूर्ण चतुर ज्ञानी ॥
आळवी राग तेव्हा त्याच मैदानी ॥
हा सर्व मेळ हरिणाचा ऐकुन कानी ॥
त्या दोघांजवळ आले प्रिती करूनी ॥
त्यामधि नाही आला हाराचा धनी ॥
मागुन आला तयाचे पंक्ती ॥
तो आणिला कचेरिस बाच्छाय तेव्हा पाहती ॥६॥
फिरयाद झाली त्याच दिनमानि ॥
हार आणविला तिसर्‍या दिनी ॥
बाच्छाय खुशी त्यास पाहुनी ॥
धन्य एकाहून एक ज्ञानी ॥
जाली गनिकेसि मेहरबानी ॥
मोहोरा दिधल्या तबकभर ॥
ति म्हणति भोग मजला उभी समोर ॥चाल॥
ति म्हणतो भोग मजला उभी समोर ॥
माझा हेत आहे साबाजि अनंतावर ॥
एक रात्र द्यावी मजला घटका चार ॥
हे बरे म्हणुन बाच्छाये दिल्हे उत्तर ॥
सांगितले साबाजिला तिचे उजूर ॥
मग साबाजी अनंत गणिका ती नार ॥
अहो कळले ते तेव्हा माडीवरती ॥
पंजातिल मदन त्या दिवशी तिच्या हाती ॥७॥
माडीला शिडी होती लावली ॥
प्रथम पायरी काढिली पहिली चढता येईना ऐशी केली ॥
चढू जाता पायरीशेवटली ॥
नाही असे पाहुनी तेथे खुंटली ॥
साबाजिस म्हणे हस्त द्या मज कारण ॥
साबाजि अनंत उठला तेथून ॥चाल॥
साबाजी अनंत उठला तेथून ॥
पंजा धरताना तीचा उतरला मदन ॥
संपूर्ण जाहली भोग भोगिल्याविण ॥
हरला कामसेनेचा गर्व पुणे ॥
गुरु गोविंद राव वस्ती वाई ठिकाण ॥
हा नाथ सांप्रदा स्वतः जाचे दर्शन ॥
द्वादश पंथाचे आदेश नाथ नमनी ॥
सिद्धनाथ कविची कविता नाथपंथी ॥८॥