मुलगा -
हा हार शुभ्र किति आई ।
किति कोमल सुंदर पाहीं ॥क्षणभरी॥
किति वास मधुर या येई ।
मम चित्त ओढुनी घेई ॥बघ तरी॥
कशिं फुलें डंवरलीं असतीं ।
किती अलंकार त्यापुढती ॥बहुपरी॥
भूवरी ।जन्म घे तरी । वास जनशिरीं ।
कसा हा मिळवी ।
जनमनें कशानें वळवी ॥ वद तरी ॥१॥
आई -
मधुवासें प्रिय हा सकलां ।
स्वगुणांनीं तूं हो बाळा ॥त्यापरी॥
हा धवलत्वें सुंदरसा ।
चारित्र्यें शोभे तैसा ॥तूं तरी॥
हा दिपवि जसा नगभारा ।
तेज तूं लोपविं धीरां ॥त्यापरी॥
यापरी । वागशिल जरी । सकल जन तरी
तुजसि मम तनया ।
शिरिं धरितिल हारासम या ॥ कधिं तरी ॥