मथुरेमध्यें अवतार झाला । देव कृष्णजी जन्मासि आला । तोडुनीया बेड्या बंदी सोडिले ।
चरणाच्या प्रतापीं मार्गीं लागले । जो बाळा जो जो रे जो
गोकुळीं मध्यान्हिं देवाजी आले । नंदाच्या घरीं आनंद ल्यालें । गुड्या तोरणें शीघ्र लावीले ।
गननीं देवपुष्प नाचले । जो बाळा जो जो रे जो
तिसर्या दिवशीं वाजंत्री वाजे । नैवेद्या गर्जे कर्णाचे नादें ।
ऊठ ऊठ छंद नाचे गोविंद । जो बाळा जो जो रे जो
चवथ्या दिवशीं सटवाईची चौकी । लिंब डाळिंब नारळ आणीती ।
सगळ्या मिळूनी जिवत्या काढीती । जो बाळा जो जो रे जो
पांचव्या दिवशीं पाटा पूजन । बांधिली फुलवरा वाट्या तोरण ।
सरी साखळी टोपडं अंगडं । जो बाळा जो जो रे जो
सहाव्या दिवशीं सटवीचा फेरा । गोपा बाळासी आवरून धरा ।
रात्रीच्या वेळीं लावा अंगारा । जो बाळा जो जो रे जो
सातव्या दिवशीं श्रावणि पूजन । हळदीकुकवाचें वाण करीन ।
पान सुपार्या सर्व्या वाटीन । जो बाळा जो जो रे जो
आठव्या दिवशीं आठवीं चिंतीतें । गोपा बाळाला नववी शिणीतें ।
सुइणी घेऊनी जाग्रण करीते । जो बाळा जो जो रे जो
दहाव्या दिवशीं बळीं राजा पूजीती । नगरच्या नागी धाऊनि येती ।
गोपाच्या जोडीला बळीराणा घेती । जो बाळा जो जो रे जो
बाराव्या दिवशीं बारसं करीती । पक्वान्नाचा सारा थाट उडवीती ।
लाडू बर्फीनीं ताटं भरीती । जो बाळा जो जो रे जो
पुत्र जन्मला देखोनि नयनीं । हिरा शोभला जैसा कोंदणीं । पूर्वेचा चंद्र जातो अस्तमानीं ।
त्याला देखूनी लज्जित मनीं । जो बाळा जो जो रे जो
रत्नजडित पिंपळपान शोभतें भाळीं । नयनाच्या कोरां काजळ घाली ।
दंडीं बाजूबंद मुद्रिका करीं । पायींचे तोडे पैंजण वरी । वाळ्याचा नाद उमटतो दारीं ।
सोन्याचा दाब कमरेच्या वरी । मोत्यांची कंठी त्यावर सरी । यशोदा बसली मंचकावरी ।
नांव ठेवीलें परब्रह्म हरी । जो बाळा जो जो रे जो