इतुक्यामाजी चोखा घरासी तो आला । वृत्त्तांत निवेदिला सोयराई ॥१॥
येरु म्हणे हें काय अनुचित केलें । बोल ते लाविले आपणासी ॥२॥
जातिचे तो महार जग जाणताती । आपुली फजिती आपुल्या हातें ॥३॥
कासयाचा पुत्र कोणाचा तो कोण । आपुले कारण साधीं आधीं ॥४॥
वंका म्हणे ऐसे बोल ते ऐकोनी । सोयर चरणीं घाली मिठी ॥५॥