सरलं दळान माझी उरली वंजळ
माहेरच्या दारी सोन्याची तुळस न्‌ मोत्यांची माळ ।
सरीलं दळण सरलं म्हणाया लाज वाटं
बंधुच्या वाडयात कणगी बळात सोप्या दाटं ।
दिवस उगवला जसा आगीचा भडका
तेचीया उजेडानं दिसती माहेरच्या सडका ।
सत्य नारायण देवा तुझं सत्त्व सोडूं नको
माझीया बंधुजीला गळ कशात पाडूं नको ।
पाण्याला जाती नार तिचं पाण्यावर नाही चित्त
माझा बंधुजी हिरा झळकतो बारवांत ।
सकाळी उठुनी रांजन धुते मी घाईघाई
माजा ग बंधुजी खांद्या घागर उभा राही ।
जिवाला वाटतं गांवा कुणाच्या जाऊं नाही
बया मालनी शिवाय भेट कुणाला देवूं नाही ।
भरल्या बाजारात ऊंच दुकान अत्ताराचं
लाडके भैनाबाई राज्य अखंड भ्रताराचं ।
सासूचा सासुरवास शीलवंताचे मुली सोस
माझी तूं बाळाबाई हे ग जातील दोन दिस ।
सूनेला सासुरवास सासू कैकयीनं केला
रामासारखा भ्रतार नाही सितेला भोगू दिला ।
भ्रताराची सेवा करावी अदरानं
कुमुदीनी भैनाबाई पाय पुशीती पदरानं ।
सासू सासरा आधी देवाला मागावं
कुमुताई भैनाबाई मग माहेर भोगावं ।
सासू सासरा आहे दैवाच्या जांवायाला
बंधु माझा राजस जातो दिवाळी जेवायाला ।
नार ही लेनं लेती ईस पुतळ्या कवाकवा
कपाबीळीचं कुंकू नित दागिना माझा नवा ।
शजी नेसती ईसाचं माझं तीसाचं दांडीवर
काळी ती चंद्रकळा हौशा कंताच्या मांडीवर ।
माहेरला जाते तुझ्या माहेरी काई काई
देवानं मला दिले भावापरास भाचे लई ।
मावशी म्हणुनी हांक मारिली मला कुणी
सतीश बाळायानं माझ्या बहिणीच्या बाळायानी ।
माडीचा जानवस कोण मागते हावशी
आक्का ती भैनाबाई नवर्‍या बाळाची मावशी ।
जोडीच्या मायाबहिणी मी का जोडील्या देशोदशी
मोहिनी माझ्या गावापाशी ।
जोडीली मायाभैन मैना ती ग परजातीची
हाती पेढयाचा ग पुडा आली मध्यानरात्रीची ।