मंद अनिलावरि वाहतो सुगंध,
सुवासानें मी होत असें धुंद.
तुझ्या प्रीतीनें ह्रुदय भरुनि जाई,
स्मृती माझी परि नसे तुला बाई !
रोज फुलती गोजिरीं फुलें येथें
खुडुनि त्यांना आणितों मी गृहातें;
गमे ओतावीं सर्व तुझ्या पायीं
स्मृती माझी परि नसे तुला बाई !
निशादेवीचें हास्य जणूं कांत,
खुले जेव्हां चांदणें शुभ्र शांत
ह्रुदय तळ्मळतें--स्मृती तुझी होई,
स्मृती माझी परि नसे तुला बाई !
नील गगनीं चमकती रम्य तारा;
मधुर गुंगीनें देह भरे सारा !
नयन दिसती तव-विध्द जीव होई ;
स्मृती माझी परि नसे तुला बाई !
खिन्न होउनि बागेंत भटकतांना,
गुलाबांचा हो स्पर्श कपोलांना;
ह्रुदय दचके-तनु कंटकिता होई ,
स्मृती माझी परि नसे तुला बाई !
ध्वनी मंजुळ कधिं कर्णपथीं येती
तुझी हांकच जणुं !---गोड पडे भ्रांती.
निराशेनें मम ह्रुदय भग्न होई,
स्मृती माझी परि नसे तुला बाई !