गंगायमुनयोरन्योन्योपालम्भवर्णनम्

सती लक्ष्मीसमेता तु पावयन्ती ततो जनम्‍ ॥३८५॥
जगाम हलमार्गेण मन्दं मन्दं सरिव्दरा ।
अदितिर्देवमाता च त्रिकोटिह्यभिविश्रुता ॥३८६॥
संयोगं सा गता देव्या तया प्राप्ता वितस्तया ।
तत: शची शक्रपत्नी नाम्रा शक्रपथा नदी ॥३८७॥
ततश्चन्द्रवती नाम दितिर्दैत्यारणिर्नृप ।
एवं क्रमेण सा देवी गृह्णात्यथ सरिव्दरा ॥३८८॥
जगाम गंगया सार्ध संगमं सिन्धुना सह ।
प्रयागभूमावक्षययच्छायावृक्षसमीपत: ॥३८९॥
वैतस्तमम्भ: सह सैन्धवेन युक्तं यथा क्षीरमिवामृतेन ।
लावणययुक्तं च यथैव रुपं शीलेन युक्तं च यथा श्रुतं स्यात्‍ ॥३९०॥
शौर्य यथा स्याव्दिनयेन युक्तं धर्म यथा स्याद्‍दविणेन युक्तम्‍ ।
मूर्तिर्युता वा सजयैव राजन्‍ कामो यथा स्यान्मनसोपपन्न: ॥३९१॥
रत्न यथा स्यात्कनकेन युक्तमायुर्यथा स्वस्तियुतं नृवीर ।
सम्मानयुक्तश्च यथैव लाभस्तथैव सा तत्र तदा बभूव ॥३९२॥
तपनस्य सुता देवी गंगा स्नेहेन यन्त्रिता ।
बहुमानान्मुनेर्भक्त्या स्वेनंशिन विवर्धयत्‍ ॥३९३॥
वितस्तां तु सरिच्छेष्ठा सर्वकल्मपनशिनीम्‍ ।
गंगा सिन्धुस्तु विज्ञेया वितस्ता यमुना तथा ॥३९४॥
तयोर्घ.............. वितस्ता यमुना मता ।
असौ प्रयागो विज्ञेयस्तथोर्यत्र तु संगम:  ॥३९५॥
गंगातोयमथादाय गंगां तु यमुनाऽब्रवीत्‍ ।
प्रयागेऽपहृतं नाम त्वया मे वरवर्णिनि ॥३९६॥
कश्मीरेषु तथा नाम मया चापदृतं तव ।
तामव्रवीत्ततो गंगा भूय एव मया तव ॥३९७॥
हर्तव्यं नाम सुभगे यदाऽहं सिन्धुसंज्ञिता ।
इति नीलमते गंगायमुनयोरन्योन्योपालम्भवर्णनम्‍ ॥