त्रिचत्वारिंशोsध्याय:

दे पु  रु  षार्थ नरांसी । भाद्रशुक्लचतुर्दशीसी ।
चौदा ग्रंथी रक्तसूत्रासी । बांधीं करासी पूजुनी ॥१॥
संतो  ष  मानुनि तो पुसे । व्रत कोणी हें केलें कसें ।
गुरु म्हणे द्यूतीं घेतसे । पार्थराज्य दुर्योधन ॥२॥
अभा  स्त्व  पावुनि पांडव । वनीं श्रमतां ये माधव ।
त्याला द्याया स्ववैभव । सांगे देव अनंतव्रत ॥३॥
त्वद  न्य:  कोनंत इति । पुसतां म्हणे मीच श्रीपती ।
ऐकें, सुमंतुकन्या होती । सुशीला ती पूर्वस्त्रीजा ॥४॥
ती हो  प  त्नी कौंडिण्याची । सापत्नमाता द्वेषी तिची ।
अन्यत्र न्हे तिला तोची । अनंताची पूजा घे ती ॥५॥
दे व  र  वी श्री अनंत । वशीकारभयें अग्नींत ।
दोरा टाकी मुनी कुपित । दु:खाब्धींत पडे तेव्हां ॥६॥
देव  मा  झेवर रुसला । म्हणूनी मुनी वनीं गेला ।
निर्वाणें तो मूर्छित पडला । त्या भेटला श्रीमदनंत ॥७॥
जीवा  त्मे  शाभिन्नत्वेंशीं । स्तुती करितां त्या ऋषीसी ।
वर दे सर्वैश्वर्येंसी । तत्पृष्टांशा देयी मोक्ष ॥८॥
त्या अ  त्यु  दार अनंत । पुनर्वस्वृक्ष करित ।
म्हणोनी कृष्ण हें व्रत । करवीत पार्थाकरवीं ॥९॥
दाया  दा  दिकां मारून । सार्वभौम धर्म होऊन ।
देहासह स्वर्गीं जाण । केलां म्हणून करीं तूं व्रत ॥१०॥
विप्र  हृ  ष्टतर होऊन । गुरूक्त तें हो व्रत करून ।
राहे गुरूला सेवून । बंध तोडून मुक्त झाला ॥११॥
तूं अं  त:  करणीं जाण । गुरुप्रसादें हो पूर्ण ।
तुमच्या वंशीं म्हणून । तुझें मन रंगलें हें ॥१२॥
याग  यो  गादिकांवीण । तुम्हां जोडे हेंचि निधान ।
असे घेती भक्तीकरून । देवा करून आपुलासा ॥१३॥
इतिश्री० प० प० वा० स० वि० सारे अनंतव्रतकथनं नाम त्रिचत्वारिंशो० ॥४३॥ग्रं० सं०॥५९७॥