दे दे सोडुनि ही लाज गडे, चुंबुनि लाडेंकोडें
धर मज कवळोनी करपाशीं, स्निग्ध तुझ्या हृदयाशीं !
मोहनमालेच्या, बालेच्या, गोड कळ्या गालींच्या,
फुलल्या मन्नयनीं, तदगंधें अननुभूत आनंदें.
घेऊनि शिथिलपण, निस्त्राण, होऊनि पंचप्राण.
झिंगुनिया काया, कलली ही, सांवर गे धर हृदयीं !
मधु मंद श्वास, फुंकोनी, मृदुल मधुर अधरांनीं,
झांपड जादूची, मन्नयनीं, जादुगारिणी आणी !
झांकळुनी प्राण, धुंदिगण (?) भरुनि जीव बेभान -
होता मग नयनीं. रमणी. मोहर मूक मुक्यांनीं !
बंदा दास तुझा, हा असला. दगडाचा घडलेला.
पुतळी जादूची, बनतांची, जीवकळा मग त्याची -
सोडुनि मातीला, अवलीला, तुझ्या हृदयज्योतीला,
पाहुनिया गिरक्या, घेइल ती, तुझ्याच भंवतींभंवतीं !
जादूची झोंपू, ही असली, देहमनीं जरि ठसली,
गुंगत परि जीव, नव द्दष्टी, बघतिल अदभुत सृष्टि,
तुझिया श्वासांच्या भंवतालीं मधुर नयनकरजालीं