पूर्वभागः - अध्यायः १४

सूत उवाच ॥
ततस्तस्मिन्गते कल्पे पीतवर्णे स्वयंभुवः ॥
पुनरन्यः प्रवृत्तस्तु कल्पो नाम्नाऽसितस्तु सः ॥१॥

एकार्णवे तदा वृत्ते द्विव्ये वर्षसहस्रके ॥
स्रष्टुकामः प्रजा ब्रह्मा चिंतयामास दुःखितः ॥२॥

तस्य चिंतयमानस्य पुत्रकामस्य वै प्रभोः ॥
कृष्णः समभवद्वर्णो ध्यायतः परमेष्ठिनः ॥३॥

अथापश्यन्महातेजाः प्रादुर्भूतं कुमारकम् ॥
कृष्णवर्णं महावीर्यं दीप्यमानं स्वतेजसा ॥४॥

कृष्णांबरधरोष्णीषं कृष्णयज्ञोपवीतिनम् ॥
कृष्णेन मौलिना युक्तां कृष्णस्रगनुलेपनम् ॥५॥

स तं दृष्ट्वा महात्मानमघोरं घोरविक्रमम् ॥
ववंदे देवदेवेशमद्भुतं कृष्णपिंगलम् ॥६॥

प्राणायामपरः श्रीमान् हृदि कृत्वा महेश्वरम् ॥
मनसा ध्यानुयुक्तेन प्रपन्नस्तुतमीश्वरम् ॥७॥

अघोरं तु ततो ब्रह्मा ब्रह्मरूपं व्यचिंतयत् ॥
तथा वै ध्यायमानस्य ब्रह्मणः परमेष्ठिनः ॥८॥

प्रददौ दर्शनं देवो ह्यघोरो घोरविक्रमः ॥
अथास्य पार्श्वतः कृष्णाः कृष्णस्रगनुलेपनाः ॥९॥

चत्वारस्तु महात्मानः संबभूवुः कुमारकाः ॥
कृष्णः कृष्णशिखश्चैव कृष्णास्यः कृष्णवस्त्रधृक् ॥१०॥

ततो वर्षसहस्रं तु योगतः परमेश्वरम् ॥
उपासित्वा महायोगं शिष्येभ्यः प्रददुः पुनः ॥११॥

योगेन योगसंपन्नाः प्रविश्य मनसा शिवम् ॥
अमलं निर्गुणं स्यानं प्रविष्टा विश्वमीश्वरम् ॥१२॥

एवमेतेन योगेन येपि चान्ये मनीषिणः ॥
चिंतयंति महादेवं गंतारो रुद्रमव्ययम् ॥१३॥

इति श्रीलिंगमहापुराणे पूर्वभागे अघोरोत्पत्तिवर्णनं नाम चतुर्दशोऽध्यायः ॥१४॥