नाममहिमा - अभंग ५१ ते ६०

५१
भजन करा रे हरिहरा । नारायण शिवशंकरा ।
माझें बोलणें हें अवधारा । भेद न करा दोघांचा ॥१॥
तुम्हां सांगेन सत्य वृत्तान्त । पाहें पां तेथींचा दृष्टान्त ।
नारायणें सेविलें अमृत । जला श्वेत महादेव ॥२॥
शंभूनें गिळिलें हलाहला । म्हणोनि विष्णु जाला निळा ।
देखत देख आंधळा । झणीं होसी गव्हरा ॥३॥
लक्ष्मी रुपें आपण हरु । देवें वरिला शारंगधरु ।
गरुडरुपें महेश्वरु । वहन जाला विष्णूचें ॥४॥
शक्तिरुपें शारंगापणि । नारायण जाला भवानी ।
शारंगधर नंदी होऊनि । सन्मुखासनीं बैसला ॥५॥
एक तो एक वेगळा नाहीं । दृष्टान्त तूं आगमीं पाहीं ।
नामा म्हणे एक केशव ध्यायीं । हरिहर पाहीं ज्याचे अवतार ॥६॥

५२
म्हणतां नाम वाचे वैकुंठ जवळी । नित्य वनमाळी भक्तांसंगें ॥१॥
होईल साधन विठठलीं परिपूर्ण । निवती नयन मूर्ति पाहतां ॥२॥
शंखचक्रांकित आयुधें शोभती । भाग्योदयीं दिसती भावशीळा ॥३॥
नामा म्हणे तें रुप पंढरीचें आहे । न सांडी ते सोय केशवाची ॥४॥

५३
आपुली पदवी सेवकासी द्यावी । तो एक गोसावी पांडुरंग ॥१॥
भावाचा आळुका भुलला भक्तिसुखा । सांपडला फुका नामासाठीं ॥२॥
प्रेमाचा जिव्हाळा नामाची आवडी । क्षण एक न सोडी संग त्याचा ॥३॥
नामा म्हणे दीनांचे माहेर । तो एक उदार पांडुरंग ॥४॥

५४
सोयरा सुखाचा विसावा भक्तांचा । विठोबा निजाचा मायबाप ॥१॥
कृपाळू दीनाचा बडिवार नामाचा । तोडर ब्रीदाचा साजे तया ॥२॥
काया मनें वाचा संग धरा त्याचा । अनंत जन्माचा हरेल शीण ॥३॥
नामा म्हणे विठो अनाथा कुवासा । तारिल भरंवसा आहे मज ॥४॥

५५
देव दयानिधि भक्तांचा कैवारी । नाममात्रें तारी सर्वांलागीं ॥१॥
तया देवराया गावें हो आवडी । लागे मनीं गोडी सर्वकाळ ॥२॥
नाहीं यातिकूळ उंच नीच भेद । भाव एक एक शुद्ध पाहातसे ॥३॥
नामा म्हणे काय सांगावें नवल । अखंड दंडलें व्योमाकार ॥४॥

५६
नाम फुकाचें चोखट । नाम घेतां नलगे कष्ट ॥१॥
पडशील ज्या सागरीं । रामनामें आत्मा तारी ॥२॥
पुत्रभावें स्मरण केलें । तया वैकुंठासी नेलें ॥३॥
नामा हें महिमान जाण । घेतो विठ्ठलाची आण ॥४॥

५७
साधावया स्वरुपसिद्धि । सिद्ध साधक समाधी ।
बैसोनी ध्यानबुद्धि । परी तो हरी न सांपडे ॥१॥
धन्य धन्य वैष्णव संग । अखंड तेथें पांडुरंग ।
कीर्तनी नाचतसे अभंग । अखंड काळ सर्वदा ॥२॥
नाम घेतां धांवे विठठल । नलगे तप नलगे मोल ।
कष्ट न लगती बहुसाल । हा कृपाळु दीनाचा ॥३॥
नामा म्हणे भक्तीचें कारण । भक्तीसी तुष्टे नारायण ।
याचें करितां कीर्तन । आपेंआप तुष्टेल ॥४॥

५८
दया हेचि दाता मन करी उदार । सर्व हा श्रीधर ऐसें भावी ॥१॥
तुटेल यातना होईल वैकुंठ । पंढरी मूळपेठ सेवी कांरे ॥२॥
इच्छिती अमर नित्य काळ नेमें । दाटताति प्रेमें सनकादिक ॥३॥
तें हें विठठलनाम पवित्र चोखडें । अंतरीं माजिवडे नित्य करी ॥४॥
होतील कामारि ऋद्धिसिद्धी अपार । आपण श्रीधर कुरवाळील ॥५॥
नामा म्हणे येथें न लगेची मोल । विठठल निमोल सर्वांभूतीं ॥६॥

५९
कां करिसी हव्यास इंद्रियांचा सोस । वायां कासावीत कोण्या काजें ॥१॥
सर्व ही लटिकें मोहबंधन । सत्य हें निधान विठठल एक ॥२॥
उगवेल प्रंपच सर्व हें आहाचें । रामकृष्ण वाचे बांध जिव्हें ॥३॥
नामा म्हणे करणी करावी पै ऐसी । जेणें त्या विठठलासी पाविजेसा ॥४॥

६०
मी माझें भावितां न फिटे हें ओझें । कर्मकण्ड दुजें आड येत ॥१॥
न तुटे हें कर्म न चले हा धर्म । सर्वत्र हें ब्रह्म न कळे तया ॥२॥
मी माझें हें ओझें अहंताची वाहे । परतोनी न पाहे मी कवण ॥३॥
नामा म्हणे नाम स्मरे त्या कृष्णाचें । भय कळिकाळाचें नाहीं नाहीं ॥४॥