पद २१ .
किति किति सांगू तुला ग
प्रभु किती सांगू तुला रे। मज चैन नसे ॥धृ०॥
लक्ष चौर्‍यांयशी फेरे फिरतां । कोठेहि तव ठाव नसे ॥१॥
सुतकांतादिक पाहुनि सगळे । कोठेहि समत्व नसे ॥२॥
शास्त्रिं पाहतां वैकुंठादिक । तेथे हीच रड असे ॥३॥
इंद्रासी स्वामी म्हणती सर्वहि । त्यालाहि बहु धाक असे ॥४॥
शंकर सर्वांसि वरदान देतो । त्यासहि प्रलय काल असे ॥५॥
येथे पाहतां तेथे नाही । अंतरी तंव वास असे ॥६॥
बलभीम बाळ बोले ऐसे । निरंजनी वस्ती असे ॥७॥
अभंग २२
धरता धरविता , कर्ता करविता ।
देता देवविता तूंचि एक ॥१॥
पाहता पाहविता , बोलता बोलविता ।
चालता चालविता तूंचि एक ॥२॥
खाता खावविता , तोडता तोडविता ।
घेता घेवविता तूंचि एक ॥३॥
रडता रडविता , हंसता हंसविता ।
गुपचुप करविता तूंचि एक ॥४॥
लेता लेवविता , नेता नेवविता ।
बलभीमचरणी ठेविं ठकू माथा ॥५॥
पद २३
चाल -रामा अभिमाना
सद्गुरु तुला कळेल तैसे तार । नेई पैलपार ॥धृ०॥
हीन दीन मी , अपराधी गा । तुम्ही कृपाळू फार ॥१॥
जाणे ना पूजा , येई ना मंत्र । येई न सगुण ध्यान ॥२॥
करवेना स्तुती , सेवा घडेना । येई न हावभाव ॥३॥
बलभीमचरणी भागिरथी ही । विनंति करितसे फार ॥४॥
अभंग २४
गुरुमाउली ये प्रेमपान्हा देईं ।
तुजवीण नाही कोणी मज ॥१॥
तुजवीण कोण पुरवील आळी ।
कृपाळू माऊली तूंचि एक ॥२॥
पाहुणचार करी पिता होउनिया ॥
अंतःपुरामाजी येउनिया ॥३॥
बोलूं जातां नाही येथे अवकाश ।
होईं माझा सखा तूंचि आतां ॥४॥
बलभीम माय देई मज बोल ।
वरदवचन भागिरथीसी ॥५॥
पद २५
चाल -घडि घडि चरण
दाखवि तूं दिव्य पाय , सहजानंद आई । उत्सव मूर्ति
घेउनिया धांव लवलाही ॥धृ०॥
दोन्हीही बाळ लाउनि स्तनी । प्रेम पान्हा पाजिसि मनी ।
चिदशक्ति लोटुनिया । दूर करिसि लवलाही ॥१॥
चार देहांचि करुनि वीट । विटेवरि उभा नीट ।
उन्मनीची घेउनि गांठ । देत असे ग्वाही ॥२॥
त्वम पद ते शोधूनिया । तत पदासि मिळवूनिया ।
असि पदासी पाहुनिया । तेचि होउनि राही ॥३॥
शक्तिविण भक्ति नाही । भक्तिविण मुक्ति नाही ।
मुक्तिविण प्रेम नाहि । प्रेमेविण कांही ॥४॥
बलभीम बाळ बोलतसे । गोविंदराज पति पाहे ।
भागिरथी न बोले कांहि । मौन्य धरुनि राही ॥५॥
अभंग २६
तुम्हिआम्हि भाऊ , एका जागी जेऊं ॥
दोघेजण पाहूं एक स्थान ॥१॥
मला नको नवरा तुला नको बाईल ।
तुम्हिआम्हि वरुं दोघेजण ॥२॥
शून्य शेजेवरी दोघेजण निजूं । अनुभव घेऊं ऐक्यत्वाचा ॥३॥
बलभीम आई स्वसंधाने देई ॥ निरंजनी राहे भागीरथी ॥४॥
पद २७
चाल -मूर्तिमंत भीति उभी०
प्रेमरुपि मोतियासि , पाणि हे चढले ।
संतरुपि भेटि होतां ऐसे हे घडले ॥धृ०॥
देव भक्त मिळुनि मज , कंठी धरियेले ।
चहुं भुजा पसरुनि मज आलिंगन दिधले ॥१॥
पाणि न उतरे ऐशि करणि मी करिते ।
संतचरणि लोळण घालुनि , मौन्य मी धरिते ॥२॥
प्रश्नउत्तर कांहि न उरले , ऐसे मज केले ।
सगुण -निर्गुणभ्रांति फिटलि , ऐसी मज झाले ॥३॥
त्वम पद तत पद असि पदासी , ऐक्ये मिळविले ।
सगुणनिर्गुण दोन्हि डोळां , भरोनि दाविले ॥४॥
बलभीमराये दातृत्त्वासि , पूर्ण संपादिले ।
अनुभव घेउनि भागिरथीने , चरण धरिले ॥५॥
अभंग २८
धरिली सद्गुरुची पाउले ॥ तेणे लेवविले लेणे ॥१॥
विवेक रत्नांचे दागिने ॥ मज लेवविले यत्ने ॥२॥
काय सांगू त्याची थोरी ॥ मज लागलीसे गोडी ॥३॥
संसारि असोनि न भासे ॥ दावी आनंद निराभासे ॥४॥
बलभिमचरणी ठेविले मन ॥ भागीरथी झाली लीन ॥५॥
पद २९
चाल -मनरंजनी बाळक खेळे०
गुरुरायांनी नवलाव केले ॥
र्‍हस्व होते ती दीर्घ " मी " झाले ॥धृ०॥
आतां मला नाही कोणाशी कामे ।
जगामधून मी वायां गेले ।
जिवा घेऊन शिवपण दीले ॥१॥
’ मी ’ ’ तू ’ चा तिथे ठावच नाही ॥
शास्त्रपुराणांचे न चले कांही ॥
लावणि लावून बिज पेरिले ॥२॥
वेदशास्त्र ते पाया लागती ॥
श्रुतिस्मृतिंच्या पताका उडती ॥
अनुभवाचे लयही केले ॥३॥
बलभीमचरणी होतां लीन ॥
ठकूसि केले प्रेमपूर्ण ॥
ब्रह्मानंदी मग्न झाले ॥४॥
अभंग ३०
चाल -भक्ति हेचि०
जिव शिव पाहतां नामाचा घोंटाळा ॥
पाहुं जातां दीसे एकची तो ॥१॥
शिवची पाहतां नाही कोठे आतां ॥
जीव पाहूं जातां जेथे तेथे ॥२॥
पिंडी व ब्रह्मांडी जीव हा भरला ॥
प्रणवरुप झाला जीवची तो ॥३॥
गायत्रीची पदे करुनि तीन देह ॥
अर्ध मात्रा तेथे नांदतसे ॥४॥
चारी मिळोनिया झाला तो ॐकार ॥
पहावा साचार नील बिंदू ॥५॥
व्यवहार करीतां घ्यारे सद्गुरुलक्ष ॥
तेव्हा होय साक्ष आत्मयाची ॥६॥
भागिरथी म्हणे बलभीम कृपादृष्टी ॥
कैवल्याचे पोटी नांदतसे ॥७॥