अजामिलो नाम महीसुरः पुरा
चरन् विभो धर्मपथान् गृहाश्रमी ।
गुरोर्गिरा काननमेत्य दृष्टवान्
सुधृष्टशीलां कुलटां मदाकुलाम् ॥१॥
स्वतः प्रशान्तोऽपि तदाहृताशयः
स्वधर्ममुत्सृज्य तया समारमन् ।
अधर्मकारी दशमी भवन् पुन -
र्दधौ भवन्नामयुते सुते रतिम् ॥२॥
स मृत्युकाल यमराजकिंकरान्
भयंकरांस्त्रीनभिलक्षयन् भिया ।
पुरा मनाक्त्वस्मृतिवासनाबला -
ज्जुहाव नारायणनामकं सुतम् ॥३॥
दुराशयस्यापि तदात्मनिर्गत -
त्वदीयनामाक्षरमात्रवैभवात् ।
पुरोऽभिपेतुर्भवदीयपार्षदा -
श्र्चतुर्भुजाः पीतपटा मनोरमाः ॥४॥
अमुं च सम्पाश्य विकर्षतो भटान्
विमुञ्चतेत्यारुरुधुर्बलादमी ।
निवारितास्ते च भवज्जनैस्तदा
तदीयपापं निखिलं न्यवेदयन् ॥५॥
भवन्तु पापानि कथं तु निष्कृते
कृतेऽपि भो दण्डनमस्ति पण्डिताः ।
न निष्कृतिः किं विदिता भवादृशा -
मिति प्रभो त्वत्पुरुषा बभाषिरे ॥६॥
श्रुतिस्मृतिभ्यां विहिता व्रतादयः
पुनन्ति पापं न लुनन्ति वासनाम् ।
अनन्तसेवा तु निकृन्तति द्वयी -
मिति प्रभो त्वत्पुरुषा बभाषिरे ॥७॥
अनेन भो जन्मसहस्त्रकोटिभिः
कृतेषु पापेष्वपि निष्कृतिः कृता ।
यदग्रहीन्नाम भयाकुलो हरे -
रिति प्रभो त्वत्पुरुषा बभाषिरे ॥८॥
नृणामबुद्ध्य़ापि मुकुन्दकीर्तनं
दहत्यघौघन् महिमास्य तादृशः ।
यथाग्निरेधांसि यथौषधं गदा -
निति प्रभो त्वत्पुरुषा बभाषिरे ॥९॥
इतीरितैर्याम्यभटैरपासृते
भवद्भटानां च गणे तिरोहिते ।
भवत्स्मृतिं कंचन कालमाचरन्
भवत्पदं प्रापि भवद्भटैरसौ ॥१०॥
स्वकिंकरावेदन्शाङ्कितो यम -
सत्त्वदङ्घ्निभक्तेषु न गम्यतामिति ।
स्वकीयभृत्यानशिशिक्षदुच्चकैः
स देव वातालयनाथ पाहि माम् ॥११॥
॥ इति अजामिलोपाख्यानं द्वाविंशतितमदशकं समाप्तम् ॥