यंदा घरधन्याने धंदा केला, कटकाला गेला ॥ध्रु०॥
शिंदे होळकर आले कळवंडी, मरणाची हुंडी ।
घिरष्ठी त्या रणांत जगली मुंडी, हुंडीवर हुंडी ।
फ़ुटली भलत्यासीच भलता दंडी, पैक्याला धुंडी ।
शिरति किति पठाण यांच्या झुंडी, देऊन तरमुंडी ।
झाले सबळांचे शिपाई लंडी, तृण धरिती तुंडी ।
धरिती ब्राह्मणादिकांची शेंडी, गवसल्या न संडी ।
घेती मोहोरांनी भरली गुंडी, जडिताची करंडी ।
हंडे मग पळी पितळी कासंडी, कोण पुसतो गिंडी ।
कैची तागडी कशाची दांडी ॥ +++ लोळति+जिन्नस लोखंडी ।
अशि दुनिया लुंडी ॥ केली भंगिल्या शिवाच्या पिंडी ।
किति गणपती चंडी ॥ कैच्या मग तेथे धड उतरंडी ।
कण नाहीं वरवंडी ॥ गर्दी गुरु कोण कुणाचा चेला ।
कटकाला० ॥१॥
झाली भूतळांत अंदाधुंदी, मग उठले फ़ंदी ।
नानापरि बंडे गैर संदी, घातुक मुत फ़ंदी ।
त्यागी गंगा तट लांबी । रुंदी, आसमुद्रकुंदी ।
केली धरुन चोळी चिंदी, द्विज घालुनी बंदी ।
भोवतालीं सिबंदी, सारी मग त्याचिच नाके बंदी, जावया संदी ।
म्हणतो" बेदर, लाव, सुना, बिंदी, कुच नगदा चंदी ।
लौले कुच खिलाव दळिया बुंदी । क्यौ इतनी रिंदीं" ।
नाहीं म्हणता मग मार बिलंदी । या खटल्या संबंधी ।
देती वाचला न कोणी तिंदी । प्राणाची मंदी ।
पायी यवनाच्या ब्राह्मण वंदी । नच सोडति दंदी ।
सांगू किति दुनियेवर बेबंदी । ही मसलत खंदी ।
ऐसा भूलोक यमानें केला ।
कटकाला० ॥२॥
वाटे बा प्रलयच श्रीरंगा । आजच्या प्रसंगा ।
अटकेपासुनि घराही गंगा । यवनाच्या चुंगा ।
हिंदु लागलेच त्या अनुषंगा । हतीं नग्न फ़िरंगा ।
भाले तिरकमटे बरच्या सांगा, उडविता तुरंगा ।
कांहीं कर्नाटक, देश तेलंगा, जगला परि बिंगा ।
केला त्या फ़िरंग्यांनीं मुंगा, घेउनिया नंगा ।
कोठें राहिला न पाला लुंगा । वाळला गळंगा ।
आधी जन भ्याले काळभुजंगा, त्यावर हा धिंगा ।
मांस मद्याच्या भरल्या तुंगा, त्या द्विजोत्तमांगा ।
वर त्याही बिगार केवढा दंगा, क्षिती नेली भंगा ।
याणें जगडणियां आणिला शिंगा, कुतराही कुलंगा ।
यावें बाई झड्करी मत्संगा पाहुनी प्रसंगा ।
माझा कविराय फ़ुलांचा झेला । कटकाला गेला ॥३॥