तुम्ही सजणा - सुजणा घ्या आदराचें पान ।
मज दुबळीचा राखा स्वाभिमान ॥ध्रु०
तुम्ही कां रुसला काय चुकले सेवेला ।
प्रतिपाळ आजवर तुम्ही माझा केला ।
नाहीं कधीं मल शब्द दु:खाचा दिला ।
एकएकी निष्ठुर कांहो झाला ।
म्यां धीर धरला कंठी प्राण उरला ।
ह्या प्रीतीचें दु:ख सांगूं कोणाला ।
तुजसाठी सख्या करीन जिवाचें रान । तुम्ही सजणा ॥१॥
त्त्वां सजणारे कशी लाविलीस माया ।
अर्पण तुम्हासी केली माझी काया ।
तुमची आमची झाली इमानक्रिया ।
अंतर नका मज देऊं स्वामिराया ।
तूप साखर भात वाढीन जेवाया ।
झड घातली राव मी तुमच्या पाया ।
धन संपत हा जीव करीन कुरबाण । तुम्ही सजणा ॥२॥
दो दिवसांत कशी तोडितां प्रीत ।
ही सज्जनपणाची अशी कांहो रीत ।
नरदेहांत या मनुष्यजन्मांत ।
न चिंतावा कोणाचा घातपात ।
धनसंपत देईल श्रीभगवंत ।
संसार घडीचा निर्जिव नाशवंत ।
हा मृत्युलाभ नाहीं कोणा अधीन । तुम्ही सजणा ॥३॥
जैसें यावें तैसें निदान जावें ।
या भ्रांत दशेची मोडावी निज राव ।
मन शांतीचा ऐकून बोधभाव ।
मग प्राणपतीचा गेला राग सर्व ।
बाळा बहिरु म्हणे आतां समजावें ।
हा राग घडीचा याचें काय घ्यावें ।
कविराजाशी नको होऊं बेमान । तुम्ही सजणा ॥४॥